Από χθες λοιπόν, μου έχει κολλήσει στο μυαλό το ποίημα τού Ιωάννη Πολέμη, “Τα ζώα”.
Ποτέ δεν θα πειράξω
τα ζώα τα καημένα,
μην τάχα σαν εμένα
κι εκείνα δεν πονούν;
Θα τα χαϊδέυω πάντα,
προστάτης τους θα γίνω.
Ποτέ δεν θα τ'αφήνω
στους δρόμους να πεινούν.
Αν δεν μιλούν κι εκείνα
κι ο λόγος αν τους λείπει,
μήπως δεν νιώθουν λύπη,
δεν νιώθουν και χαρά;
Μήπως καρδιά δεν έχουν,
στα στήθη τους κρυμμένη,
που τη χαρά προσμένει
κι αγάπη λαχταρά;
Ακόμα κι όταν βλέπω
πως τα παιδεύουν άλλοι,
εγώ θα τρέχω πάλι
με θάρρος σταθερό,
θα προσπαθώ με χάδια
τον πόνο τους να γιάνω
κι ό,τι μπορώ θα κάνω
να τα παρηγορώ.
(από το βιβλίο: Ιωάννης Πολέμης, Πρώτα Βήματα, Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, 1904)
Τόσο απλές λέξεις που φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Τόσο μικρές λέξεις που φανερώνουν μεγαλείο ψυχής. Χωρίς περίπλοκα, δυσνόητα νοήματα. Πόσο περίεργο είναι όμως το γεγονός ότι δεν αγγίζουν τις ψυχές όλων; Μήπως επειδή κάποιοι δεν έχουν ψυχή;
Και πόσο περίεργο είναι ότι από το 1904 έως σήμερα τα λόγια αυτά παραμένουν ίσως πιο επίκαιρα από ποτέ... Πώς γίνεται άραγε, 108 ολόκληρα χρόνια μετά, ο άνθρωπος ακόμα να μην έχει κατανοήσει ότι δεν είναι ο μόνος που έχει δικαίωμα ζωής σε αυτόν τον πλανήτη; Ο άνθρωπος, που με τη λογική και το μυαλό του έχει καταφέρει τόσα, στην ουσία έχει καταφέρει να πάψει να είναι Άνθρωπος! Η εξελικτική του πορεία και ο επηρμένος εγωισμός του το μόνο αποτέλεσμα που είχαν ήταν να μετατραπεί ο ίδιος σε ένα ρομπότ, σε ένα σώμα αποκομμένο από τα συναισθήματά του, σε ένα άδειο κουφάρι!
Αυτό το κουφάρι λοιπόν χρειάζεται μια ημέρα για να του υπενθυμίζει ότι τα ζώα έχουν δικαιώματα! Θα μου πεις, από το τίποτα, ας το θυμάται έστω μια ημέρα... Ας δούμε λοιπόν αν η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων θα περάσει φέτος χωρίς να ακούσουμε για εγκαταλείψεις, για κακοποιήσεις, για μαζικές θανατώσεις οικόσιτων ή άγριων ζώων, για αιχμαλωσίες, για εμπόριο, για
παράνομη εκτροφή, για πειραματόζωα, για σφαγιασμούς, για κυνομαχίες, ταυρομαχίες, κοκκορομαχίες, για καταστροφή τού φυσικού περιβάλλοντος των ζώων, για εξάλειψη ειδών, για άθλιες συνθήκες διαβίωσης... Και η λίστα δεν έχει τέλος...
Νομίζεις άνθρωπε ότι εσύ την έχεις άσχημα;;; Για μπες στη θέση ενός ζώου -έστω μόνο για την ημέρα που γιορτάζουμε τα δικαιιώματά του- και μετά έλα να μου πεις...
κείμενο ΔΗΛΕΣΙΩΤΙΚΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑΚΙΑ
φωτογραφικό υλικό ΔΗΛΕΣΙΩΤΙΚΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑΚΙΑ
τα ζώα τα καημένα,
μην τάχα σαν εμένα
κι εκείνα δεν πονούν;
Θα τα χαϊδέυω πάντα,
προστάτης τους θα γίνω.
Ποτέ δεν θα τ'αφήνω
στους δρόμους να πεινούν.
Αν δεν μιλούν κι εκείνα
κι ο λόγος αν τους λείπει,
μήπως δεν νιώθουν λύπη,
δεν νιώθουν και χαρά;
Μήπως καρδιά δεν έχουν,
στα στήθη τους κρυμμένη,
που τη χαρά προσμένει
κι αγάπη λαχταρά;
Ακόμα κι όταν βλέπω
πως τα παιδεύουν άλλοι,
εγώ θα τρέχω πάλι
με θάρρος σταθερό,
θα προσπαθώ με χάδια
τον πόνο τους να γιάνω
κι ό,τι μπορώ θα κάνω
να τα παρηγορώ.
(από το βιβλίο: Ιωάννης Πολέμης, Πρώτα Βήματα, Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, 1904)
Τόσο απλές λέξεις που φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Τόσο μικρές λέξεις που φανερώνουν μεγαλείο ψυχής. Χωρίς περίπλοκα, δυσνόητα νοήματα. Πόσο περίεργο είναι όμως το γεγονός ότι δεν αγγίζουν τις ψυχές όλων; Μήπως επειδή κάποιοι δεν έχουν ψυχή;
Και πόσο περίεργο είναι ότι από το 1904 έως σήμερα τα λόγια αυτά παραμένουν ίσως πιο επίκαιρα από ποτέ... Πώς γίνεται άραγε, 108 ολόκληρα χρόνια μετά, ο άνθρωπος ακόμα να μην έχει κατανοήσει ότι δεν είναι ο μόνος που έχει δικαίωμα ζωής σε αυτόν τον πλανήτη; Ο άνθρωπος, που με τη λογική και το μυαλό του έχει καταφέρει τόσα, στην ουσία έχει καταφέρει να πάψει να είναι Άνθρωπος! Η εξελικτική του πορεία και ο επηρμένος εγωισμός του το μόνο αποτέλεσμα που είχαν ήταν να μετατραπεί ο ίδιος σε ένα ρομπότ, σε ένα σώμα αποκομμένο από τα συναισθήματά του, σε ένα άδειο κουφάρι!
Αυτό το κουφάρι λοιπόν χρειάζεται μια ημέρα για να του υπενθυμίζει ότι τα ζώα έχουν δικαιώματα! Θα μου πεις, από το τίποτα, ας το θυμάται έστω μια ημέρα... Ας δούμε λοιπόν αν η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων θα περάσει φέτος χωρίς να ακούσουμε για εγκαταλείψεις, για κακοποιήσεις, για μαζικές θανατώσεις οικόσιτων ή άγριων ζώων, για αιχμαλωσίες, για εμπόριο, για
παράνομη εκτροφή, για πειραματόζωα, για σφαγιασμούς, για κυνομαχίες, ταυρομαχίες, κοκκορομαχίες, για καταστροφή τού φυσικού περιβάλλοντος των ζώων, για εξάλειψη ειδών, για άθλιες συνθήκες διαβίωσης... Και η λίστα δεν έχει τέλος...
Νομίζεις άνθρωπε ότι εσύ την έχεις άσχημα;;; Για μπες στη θέση ενός ζώου -έστω μόνο για την ημέρα που γιορτάζουμε τα δικαιιώματά του- και μετά έλα να μου πεις...
κείμενο ΔΗΛΕΣΙΩΤΙΚΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑΚΙΑ
φωτογραφικό υλικό ΔΗΛΕΣΙΩΤΙΚΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑΚΙΑ
