Στις μέρες μας, φαντάζομαι οι περισσότεροι έχουμε ακούσει ή έχουμε διαβάσει για τις κρίσεις πανικού και το άγχος. Τί είναι όμως; Είναι ένα συναίσθημα; Ένα σύμπτωμα ; Ή κάτι περισσότερο; Μπορείς να το ξεπεράσεις ή ζεις για πάντα με αυτό; Και αν μπορείς να το ξεπεράσεις τελικά, πώς το κάνεις;

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή καλύτερα. Καταρχάς θα πρέπει να καταλάβουμε τι είναι η κρίση πανικού. Η κρίση πανικού λοιπόν, είναι ένα από τα αποτέλεσμα του υπερβολικού άγχους. Άγχος, έχουμε όλοι στη καθημερινή μας ζωή. Σκεπτόμαστε για παράδειγμα αν θα πάρουμε το πτυχίο, αν θα περάσουμε το μάθημα, αν θα τελειώσουμε το μεταπτυχιακό, αν θα γράψουμε καλά στις πανελλήνιες εξετάσεις, αν θα βρούμε δουλειά ,αν θα είμαστε αρεστοί κ.α. . Ως ένα σημείο αυτό είναι λογικό και κομμάτι της ζωής μας. Τι γίνεται όμως, όταν δώσουμε περισσότερη σημασία σε όλα αυτά τα ερωτήματα από όση χρειάζεται; Τότε αρχίζει το άγχος.

Στην εποχή που ζούμε,θα έχουμε παρατηρήσει πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν προβλήματα άγχους σε σύγκριση με 30 χρόνια πιο πριν. Θα μου πεις, τότε δεν είχαν προβλήματα; Γιατί,τότε δεν παρατηρούνταν αυτό το φαινόμενο; Υπάρχει όμως μια διαφορά. Ο σημερινός άνθρωπος θέλει να πετύχει περισσότερα από όσα επιζητούσε παλαιότερα. Τότε, το μορφωτικό επίπεδο ήταν χαμηλότερο και το βασικό ένστικτο ήταν αυτό της επιβίωσης. Τώρα, μορφώνεσαι για να γίνεις πιο χρήσιμος στη κοινωνία αλλά και γενικότερα. Βέβαια και τότε υπήρχαν πολλοί που υπέφεραν από προβλήματα άγχους και κάποιοι από αυτούς μάλιστα είναι ιδιαίτερα γνωστοί. Για παράδειγμα, προβλήματα άγχους αντιμετώπιζε ο Sigmund Freud ένας από τους πιο γνωστούς ψυχολόγους, ο Alfred Lord Tennynson γνωστός ποιητής, η Charolette Bronte συγγραφέας, η Emily Dickinson ποιήτρια, ο Sir Isaac Newton επιστήμονας, ο Robert Burns ποιητής, και πολλοί άλλοι.

Η κρίση πανικού μπορεί να οφείλεται σε άγχος ή κατάθλιψη. Είναι μια σειρά ψυχοσωματικών συμπτωμάτων. Αυτά, είναι τα εξής:

1.Ταχυπαλμία

2.Ζαλάδα ή αίσθημα λιποθυμιάς(που στο μεγαλύτερο ποσοστό δεν επέρχεται ΠΟΤΕ)

3.Δύσπνοια

4.Ιδρώτας(Στην κυριολεξία αυτό που λέμε με έλουσε κρύος ιδρώτας)

5.Αναγούλες,ναυτία

6.Μουδιάσματα στα χέρια

7.Ρίγος ή εξάψεις

8.Πόνος στο στήθος

9.Πονοκέφαλος

10.Κράμπες

11.Αίσθημα ασφυξίας

12.Αίσθημα πνιγμού

  Μπορεί κάποιος να τα βιώσει όλα μαζί ή και κάποια από αυτά. Εάν ωστόσο παρατηρήσουμε 4 από αυτά τα συμπτώματα σε 4 κρίσεις πανικού σε ένα μήνα, τότε το καλύτερο είναι να επισκεφθούμε κάποιον ειδικό. Μία κρίση πανικού διαρκεί από δευτερόλεπτα έως 10 λεπτά συνήθως αλλά η εμπειρία είναι τόσο επώδυνη που νομίζεις πως έχουν περάσει 2 ώρες. Ένα από τα χειρότερα αποτελέσματα μιας κρίσης πανικού είναι η αγοραφοβία. Σε αυτή τη κατάσταση αγχώνεσαι υπερβολικά στην έκθεση σε πολύ κόσμο από το φόβο μήπως γελοιοποιηθείς αν σου συμβεί κάτι από όλα αυτά που έχεις πλάσει στο μυαλό σου (π. χ. θα λιποθυμήσω, θα καταλάβουν πως δεν αισθάνομαι καλά και θα με κοροϊδέψουν κτλ. )πράγμα που δεν συμβαίνει φυσικά. Ωστόσο είναι τόσο μεγάλος ο φόβος που υπερισχύει στο μυαλό και το σώμα. Η βασικότερη συμβουλή για κάποιον που βιώνει όλα αυτά είναι: Μην σταματάς να κάνεις όσα έκανες πριν αρχίσουν οι κρίσεις πανικού.

Πρέπει να ξέρουμε, πως με την αρνητικότητα δεν πρόκειται να λυθεί τίποτα. Οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν προβλήματα στην εργασία (η ανεργία έχει ανέλθει στο 23% ),στην οικογένεια και γενικότερα στις διαπροσωπικές σχέσεις. Όμως οι άσχημες καταστάσεις είναι αυτές που μας κάνουν να εκτιμούμε τα θετικά της ζωής όταν αυτά έρχονται. Με το να αγχωνόμαστε παραπάνω δεν βγαίνει τίποτα.

Οι κρίσεις πανικού αντιμετωπίζονται επιτυχώς πλέον. Θα έλεγα πως είναι ένας απλός κύκλος που πρέπει κάποιος να σπάσει. Ας φανταστούμε ένα κύκλο, στη κορυφή του οποίου τοποθετούμε τα συμπτώματα. Όλα λοιπόν ξεκινούν από ένα ή περισσότερα συμπτώματα. Μόλις λοιπόν νοιώσουμε το σύμπτωμα αρχίζουμε να σκεφτόμαστε “ωχ, τώρα γιατί το νοιώθω αυτό;” , “ άρα κάτι δεν πάει καλά”, “μήπως δεν πάω καλά; Τι μου συμβαίνει;” .Και μόλις αρχίσουμε να κάνουμε αυτό, προχωράμε στο επόμενο στάδιο του κύκλου που είναι άλλο ένα σύμπτωμα. Τότε αγχωνόμαστε ακόμη περισσότερο και αναρωτιόμαστε ακριβώς τα ίδια πράγματα και έρχεται άλλο ένα σύμπτωμα μέχρι να φτάσουμε στο τέλος του κύκλου που είναι η κρίση πανικού. Το θέμα δεν είναι πώς να εξαφανίσουμε τα συμπτώματα αλλά πώς να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να μην περάσει μια κρίση πανικού. Αλλά και αυτό να συμβεί δεν έγινε και τίποτα. Θα περάσει και όλα θα είναι και πάλι φυσιολογικά.

Ως προς τα συμπτώματα τα πράγματα είναι απλά. Αν για παράδειγμα βρισκόμασταν σε ένα ζωολογικό κήπο και ένα λιοντάρι, είχε δραπετεύσει από το κλουβί του και κατευθυνόταν καταπάνω μας, τι θα νοιώθαμε; Θα άρχιζαν να ανεβαίνουν οι παλμοί της καρδιάς, καθώς ο οργανισμός θα ετοιμαζόταν ή να παλέψει ή να φύγει. Και μετά θα ακολουθούσαν όλα τα υπόλοιπα συμπτώματα της κρίσης πανικού. Ουσιαστικά δηλαδή σε μια κρίση πανικού, ο οργανισμός αντιλαμβάνεται λάθος κάποια πράγματα και ετοιμάζεται για πάλη ή για φυγή. Είναι δηλαδή, σαν να έχεις αντικρύσει ένα λιοντάρι χωρίς όμως να συμβαίνει αυτό.

Για να τις ξεπεράσεις υπάρχουν πολλοί τρόποι. Υπάρχουν τα φάρμακα(προσωπικά είμαι κατά, γιατί θεωρώ πως απλά καλύπτουν το πρόβλημα και δεν το λύνουν), υπάρχει η γνωσιακή-συμπεριφοριστική θεραπεία( που είναι ιδιαίτερα αξιόλογη καθώς μαθαίνεις πώς να αντιδράς όταν σου συμβεί μια κρίση πανικού), ανθιοάματα, ομοιοπαθητική κ.α.

Το καλύτερο όμως είναι να το παλέψεις μόνος( ή με βοήθεια κάποιου ψυχολόγου ή οικείου ατόμου). Η λύση των κρίσεων πανικού και η απελευθέρωση από αυτές, βρίσκεται στην αρχή του κύκλου που είπαμε πριν. Όταν νοιώσουμε ένα σύμπτωμα δεν χρειάζεται να πανικοβληθούμε, αλλά να προσπαθήσουμε να το εκλογικεύσουμε. Δεν χρειάζεται να σκεφτούμε “ωχ, τώρα τι θα μου συμβεί;” και άλλες τέτοιες αρνητικές σκέψεις, αλλά να πούμε στον εαυτό μας, πως είναι απλά ένα σύμπτωμα και τίποτα παραπάνω. Δεν πρόκειται ούτε να μας συμβεί τίποτα, ούτε να πεθάνουμε. Πολλοί αναπτύσσουν εσφαλμένα το φόβο της λιποθυμίας, επειδή έχουν τάση λιποθυμίας. Κάτι τέτοιο όμως, δεν συμβαίνει ποτέ γιατί όταν έχουμε μία κρίση πανικού ανεβαίνουν οι παλμοί της καρδιάς αλλά και η πίεση, οπότε δεν γίνεται να λιποθυμήσει κάποιος. Για να καταλήξουμε στη λιποθυμία πρέπει να συμβεί το αντίθετο, δηλαδή η βραδυκαρδία.

Θεωρώ, πως η λύση είναι στο εδώ και τώρα. Δεν έχει σημασία τι έγινε στο παρελθόν, γιατί πολύ απλά δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν. Σημασία έχει το τώρα, και το τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τη ψυχική μας υγεία.

Τέλος μια άλλη πολύ καλή λύση είναι η σταδιακή έκθεση στην αγχωγόνο κατάσταση. Μπορούμε σταδιακά να κάνουμε αυτά που μας φοβίζουν περισσότερο. Η μόνη λύση είναι να κοιτάξουμε αυτό που μας φοβίζει στα μάτια και να το τολμήσουμε, είτε αυτό λέγεται φόβος για αεροπλάνα, κλειστοφοβία, αγοραφοβία, κλπ. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε ότι μας αγχώνει. Μπορεί να ακούγεται δύσκολο το να εκτεθείς σε ότι φοβάσαι (για κάποιον που βιώνει ένα φόβο) αλλά πραγματικά είναι η μόνη λύση.

Και φυσικά δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε θετικά. Αρνητικά ερεθίσματα θα έχουμε πάντα στη ζωή μας (δεν είναι όλα ρόδινα) αλλά πρέπει να προσπαθούμε πάντα να σκεφτόμαστε θετικά.