Για αυτούς που μπήκαν πραγματικά για να δουν πόσο διαρκεί !!! ΕΛΕΟΣ !!! Διαρκεί 6,37 μήνες έξι μήνες και κάτι πες, ανάβοντας κατά μέσο όρο 8 τσιγάρα την μέρα. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου... Το θέμα μου είναι 6 μήνες νύχτας που μου πρόσφερε αυτό μικρό αντικείμενο του διαβόλου. Ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Το 2012 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για εμένα οι δουλειές άρχισαν να τρέχουν κάποιες ιδέες να πραγματοποιούνται και έφτιαξα το world look που με την βοήθεια όλων αυτών που το αποτελούν άρχισε να ανεβαίνει ραγδαία με αποτέλεσμα αυτό που θεωρούσα σαν τελικό στόχο να πραγματοποιείτε σε λιγότερο από 3 μήνες ( ένας αριθμός που θα απασχολήσει αυτό το κείμενο ). Και πέρα από αυτό τα πάντα δούλευαν ρολόι !!! Μέχρι την καταραμένη μέρα που αγόρασα τον αναπτήρα της φωτογραφίας. Θα μου πεις καλά πλήρωσες για καφέ αναπτήρα? Ναι έχει και αυτό το λόγο του... Στην παρέα μου οι αναπτήρες εξαφανίζονται μυστηριωδώς αλλά ποτέ κανείς δεν είχε καφέ αναπτήρα γιατί κακά τα ψέματα δεν βλέπονται... Έτσι ήξερα ότι μαζί του θα είμαι σίγουρος! Είναι εύκολο να καβατζάρεις έναν μικρό κόκκινο αλλά έναν μεγάλο καφέ θέλει ιδιαίτερο χάρισμα. Χωρίς άλλες σκέψεις έδωσα 3 πενηντάλεπτα τρις το μεσημέρι και των αγόρασα! Ήταν σαν να έκανα σύμβαση με το διάολο εκείνη την καταραμένη στιγμή. Το ίδιο βράδυ στης τρις με ξύπνησαν να μου πουν ότι βούλιαξε το καΐκι μου, έτσι απλά όπως ήταν δεμένο στο λιμάνι. Χρειαστήκαν τρις γερανοί για να βγει από τον πάτο, αφού με όλο το νερό που είχε πάρει πέρασε τους 10 τόνους από 1,5 που ήταν και η διαδικασία κράτησε 3 ώρες. Μέχρι το ξημέρωμα ( ξημέρωμα εκλογών Ιούνιος 2012 ). Πριν περάσουν 24 ώρες από την αγορά του είχα χάσει τα πάντα !!! Γιατί όλα αυτά που έγιναν για να βγει, ο μηχανικός ο ηλεκτρολόγος που ήρθαν, Κυριακή ξημερώματα να σώσουν ότι σώζετε κόστιζαν πολλά πέρα από τους γερανούς και τους ανθρώπους που Χρειαστήκαν για την ανέλκυση του σκάφους. Πήγα στην θάλασσα να κάνω ένα τσιγάρο και να επανεξετάσω την κατάσταση. Οκ είμαι στο μηδέν αλλά είμαι ένας Βούλγαρης έπρεπε να συνεχίσω έτσι είναι η ράτσα μας μόνο πεθαμένοι σταματάμε. Εκεί έγινε κάτι μαγικό... Με το τσακ που του  αναπτήρα ακούστηκε και Δίκτης από το ρολόι, από ένα ξεχασμένο ρολόι στο αυτοκίνητο για την ακρίβεια το οποίο πήγαινε και λάθος... Η ώρα ήταν 2 και αυτό έδειχνε τρις.... Τότε ήξερα τι μου έφερε τόση κακοτυχία.... Ήταν ο αναπτήρας της φωτογραφίας. Οι πρώτες σκέψεις ήταν να αφήσω να μου τον κλέψουν να τον πετάξω αλλά ίσως ο νέος ιδιοκτήτης να μην είχε τις απαραίτητες αντοχές για να αντέξει αυτό το μαύρο σύννεφο που προκαλεί ο αναπτήρας. Και ξεκίνησα να τον πετάξω κάπου που δεν θα τον βρει κανείς και δεν θα κάνει τόσο μεγάλη ζημιά στο περιβάλλον. Πριν φτάσω στο μυστικό σημείο και αφού η ώρα πήγε τρις κανονικά, χτύπησε το τηλέφωνο και ακυρώθηκε μια δουλειά για το τίποτα !!! Τότε είπα ότι θα τον κρατήσω για όσο αντέξει η όσο αντέξω. Ήταν μια μάχη που δεν σκόπευα να εγκαταλείψω! ένας από τους δυο να έβλεπε τον άλλον να πεθαίνει. Χρειάζομαι σελίδες ολόκληρες για να περιγράψω όλα τα άχαρα που πέρασα. Πράγματα που ενώ έμοιαζαν υπέροχα έδιναν το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα. Καταστάσεις που ήρθαν να μου θυμίσουν πως υπάρχουν και πως δεν τις έχω ξεπεράσει και εξαφανιστήκαν !!! Πριν από λίγο άναψα ένα τσιγάρο και κάλεσα τον pan αλλά η κουβέντα σήκωνε και δεύτερο. Εδώ και έναν χρόνο ψάχνω 25 άτομα για να κάνω κάτι αλλά όχι ότι τύχη ανθρώπους που να το έχουν, έχω τους 6 και βρέθηκαν ακόμα 7 μαζεμένοι σε μια ομάδα που θελαν να συνεργαστούμε, wow ?  πηγαίνοντας να ανάψω το τσιγάρο για να τα ακούσω αναλυτικότερα διαπίστωσα ότι άδειασε ο αναπτήρας. Κλείνω το τηλέφωνο στον pan και κοιτάζω την ώρα στο κινητό ήταν 3:20 λέω αποκλείεται !!! Κοιτάζω την ώρα που τον κάλεσα ( την ώρα δηλαδή που άναψα το τελευταίο τσιγάρο ) και ήταν τρις... Θα μου πεις σύμπτωση, οκ και εγώ μαζί σου δεν με νοιάζει ο αναπτήρας έχασε την μάχη τι αν την έχασε 03:00 η 03:20?!?!? Από εδω και πέρα θα αρχίσω να χρησιμοποιώ έναν μοβ zipo που είχα από τα πολύ παιδικά μου χρόνια και ξέρω ότι είναι ασφαλής. Μέχρι την καταστροφή του κόσμου τουλάχιστον.