Ο καθηγητής Κλήβ Μπάξτερ απέδειξε ότι τα φυτά διαισθάνονται τον κίνδυνο και μάλιστα αναπτύσσουν μηχανισμούς αυτοπροστασίας. Το πείραμα ήταν το εξής: έβαλαν σε ένα δωμάτιο δύο φυτά και μέσα από αυτό το δωμάτιο πέρασαν, ξεχωριστά, έξι άτομα ανάμεσα τους και ο ίδιος ο καθηγητής. Σε έναν από αυτούς είπαν να καταστρέψει το ένα απ’ τα δύο φυτά. Έπειτα, ξαναπέρασαν όλοι μέσα απ’ το δωμάτιο. Το φυτό που παρέμεινε ζωντανό αντιλήφθηκε την παρουσία εκείνου του ατόμου που «σκότωσε» το άλλο φυτό, δηλαδή τον αναγνώρισε και από το φόβο του «λιποθύμησε» ούτως ώστε να σώσει τη ζωή του.
Στο Ινστιτούτο Ερευνών της Καλκούτας, ο Ντεζιντέριους Παπ γράφει σε μια έρευνα του σχετικά με το γεγονός ότι τα φυτά βλέπουν ότι «πολλά φυτά, διαθέτουν ένα οπτικό όργανο, σε σχήμα αμφιβληστροειδούς χιτώνα». Αρχικά, αυτή η αποκάλυψη προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και πολλές αμφισβητήσεις. Ωστόσο σήμερα έχει αποδειχτεί επιστημονικά και δεν χωράει καμία αμφιβολία. Για παράδειγμα, η «σελατζινέλλα», ένα παράξενο φυτό, που ευδοκιμεί μέσα στα τροπικά δάση, έχει αυτό το «μάτι» και μάλιστα τώρα ευδιάκριτο, για του πιο «άπιστους». Βέβαια, αυτό δεν είναι το μοναδικό φυτό που βλέπει. Υπάρχουν και άλλα φυτά διαφόρων ειδών που διαθέτουν αυτό το οπτικό όργανο.
Επιπλέον, τα φυτά…θυμούνται..! Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα φυτά διαθέτουν και αυτά νευρικό σύστημα, όπως και οι ζωικοί οργανισμοί, γεγονός που τους επιτρέπει να θυμούνται διάφορα πράγματα. Έγινε λοιπόν το ακόλουθο πείραμα: οι ρίζες ενός φασολιού τοποθετήθηκαν μέσα σε νερό θερμοκρασίας μηδέν βαθμών, και λίγο αργότερα, σε νερό κανονικό. Και όμως, τα «σήματα κινδύνου» που έδινε το φυτό, δεν σταμάτησαν, αμέσως μόλις βρέθηκε σε κανονικές συνθήκες. Το φασόλι «θυμόταν» ακόμη την παγωνιά και συνέχισε να συμπεριφέρεται με προφύλαξη. Διαπιστώθηκε επίσης, ότι τα αγγούρια, τα φασόλια, το σιτάρι και οι πατάτες, μπορούν να θυμηθούν τέλεια τις δυσάρεστες στιγμές που πέρασαν.
Τέλος, τα φυτά ακούνε και αυτούς που τους μιλάνε, αλλά κυρίως τις μουσικές στις οποίες έχουν και ιδιαίτερη αδυναμία, για αυτό και ανταποκρίνονται εξ ‘ίσου. Ο Σκανδιναβός ειδικός επιστήμονας Κάρλ Κρίστιανσεν, γράφει σε μελέτη του:
«Κάτω από τους ήχους ενός βιολιού, για παράδειγμα, η « Μιμόζα Πούντικα» αναπτύχθηκε και οι ρίζες της δυνάμωσαν κατά 60% πιο γρήγορα, απ όσο θα αναπτύσσονταν σε κανονικές συνθήκες. Φαίνεται ότι οι υψηλοί τόνοι είναι πιο αποτελεσματικοί από τους χαμηλούς και οι φωνές των γυναικών και των παιδιών επιδρούν ευεργετικά ενώ το αντίθετο συμβαίνει με τις φωνές των ανδρών. Ωστόσο, οι προτιμήσεις αλλάζουν από φυτό σε φυτό».
Όλα τα παραπάνω μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα φυτά συμπεριφέρονται ανθρώπινα και το ίδιο οφείλουμε να τους συμπεριφερόμαστε και εμείς. Με αγάπη, φροντίδα και ενδιαφέρον, να γίνουν οι μικροί φίλοι μας. Επίσης, όταν κάποιος σας προσφέρει μια ανθοδέσμη αν την δεχτείτε με καλή διάθεση, τα λουλούδια θα μείνουν για περισσότερο καιρό ανθισμένα, ενώ αν δεν τα καλοδεχτείτε θα μαραθούν γρήγορα (και αυτό επιστημονικά αποδεδειγμένο). Δεν χρειάζεται όμως να αποδεικνύονται όλα με επιστημονικά πορίσματα για να πιστέψουμε ότι τα φυτά είναι ζωντανά πλάσματα, φτάνει να σκεφτούμε το πιο απλό: ότι τα λουλούδια στρέφουν το «βλέμμα» τους προς τον ήλιο. Ένα μικρό θαύμα συμβαίνει κάθε μέρα γύρω μας, αρκεί να έχουμε ανοιχτά τα μάτια της ψυχής για να το δούμε…!
Sandra
