Ο «χορός» της πεταλούδας..!

Η άνοιξη έχει κάνει ήδη την εμφάνιση της, προσφέροντας μας ήλιο, ζέστη, έναν καταγάλανο ουρανό, χιλιάδες χρώματα, λουλούδια ανθισμένα… και τις πανέμορφες πεταλούδες , που είναι και το σύμβολο της άνοιξης! Πάντα αγαπούσα τις πεταλούδες και τις θαύμαζα όχι μόνο γιατί έχουν αυτά τα υπέροχα χρώματα να τις στολίζουν αλλά για τα φτερά τους, που τους δίνουν την δυνατότητα να πετούν μακριά! Το κυριότερο όμως που ακόμα θαυμάζω και ζηλεύω σε αυτές , είναι το γεγονός πως η ζωή τους διαρκεί λίγα μόνο εικοσιτετράωρα και παρ’ όλα αυτά πετούν ανέμελες, χαρούμενες και θέλουν μέσα σ’αυτές τις λίγες ώρες να ρουφήξουν όλο το νέκταρ της ζωής… και τα καταφέρνουν! Μακάρι να έμοιζαν και οι άνθρωποι λίγο στις πεταλούδες…
Υπάρχουν διάφοροι μύθοι για αυτά τα υπέροχα πλάσματα από την αρχαιότητα ακόμα. Για τους αρχαίους Έλληνες πεταλούδα σήμαινε ψυχή και πολλοί πίστευαν (και πιστεύουν μέχρι και σήμερα) ότι η πεταλούδα συμβόλιζε την ψυχή των νεκρών. Σύμφωνα πάλι με τον μύθο των Παπαγκο, ο δημιουργός έφτιαξε την πεταλούδα ως δώρο για τα παιδιά. Ο Θεός λοιπόν καθώς κοιτούσε τα παιδιά σκέφτηκε ότι η μοίρα τους ήταν να μεγαλώσουν, να γεράσουν και να γίνουν αδύναμα πλάσματα. Θέλησε λοιπόν να κάνει κάτι για να τα ευχαριστήσει όσο ήταν ακόμα νέα. Έτσι πήρε χρώματα απ’ τον ουρανό, την θάλασσα, τον ήλιο και τα λουλούδια και δημιούργησε τις πεταλούδες. Μετά τις έβαλε σε ένα σακούλι και τις έδωσε στα παιδιά. Εκείνα το άνοιξαν και βγήκαν από μέσα του χιλιάδες, πανέμορφες, χρωματιστές πεταλούδες που τραγουδούσαν στα παιδιά και τα έκαναν ευτυχισμένα. Τα πουλιά όμως παραπονέθηκαν γιατί οι πεταλούδες τα είχαν όλα ενώ αυτά δεν είχα χρώματα, μπορούσαν όμως να τραγουδούν και απαίτησαν να μην δοθεί και στις πεταλούδες αυτή η ιδιότητα.
Από τότε λοιπόν οι πεταλούδες έμειναν για πάντα σιωπηλές… Και θα κλείσω με μια ιστορία για τις πεταλούδες που έχω διαβάσει: Κάποια μέρα ένας άνθρωπος είδε το κουκούλι μιας κάμπιας, στο οποίο υπήρχε μία χαραμάδα από την οποία προσπαθούσε να βγεί μια μικρή πεταλούδα.... Περνούσε όμως ο καιρός και η πεταλούδα αδυνατούσε να ανοίξει την χαραμάδα για να βγει... Έτσι ο άνθρωπος αποφάσισε να την βοηθήσει. Με τον σουγιά του άνοιξε την χαραμάδα και η πεταλούδα αμέσως βγήκε... Αλλά το κορμάκι της ήταν αδύνατο, τα φτερά της βαριά και η πεταλούδα μπορούσε να κινηθεί με μεγάλη δυσκολία... Ο άνθρωπος την παρακολουθούσε πιστεύοντας πως σε λίγο θ' άνοιγε τα φτερά της για να πετάξει... όμως τίποτα δεν έγινε... η πεταλούδα συνέχισε να σέρνει το κορμί της και να κουβαλάει τα φτερά της..
Και όλα αυτά έγιναν γιατί ο άνθρωπος θέλοντας να την βοηθήσει, δεν κατάλαβε ότι η πεταλούδα έπρεπε να δυσκολευτεί γιατί μόνο τότε η δύναμη θα απλωνόταν σε όλο το κορμί της και στα φτερά της. Η ίδια η ζωή ανάγκαζε την πεταλούδα να προσπαθεί και να αποκτήσει δυνάμεις που θα της επέτρεπαν να σπάσει το κουκούλι και να βγει να πετάξει. Η ζωή φέρνει πάντα δυσκολίες.... Εάν η ζωή ήταν μια συνεχιζόμενη λιακάδα θα μετατρεπόταν σε έρημο… έτσι είναι η ζωή... Γι' αυτό όταν ζητάς δυνάμεις η ζωή δίνει δυσκολίες για να γίνεις πιο δυνατός... Όταν ζητάς σοφία η ζωή σε γεμίζει με προβλήματα για να τα λύσεις.. Η ζωή μπορεί να μην σου δίνει όλα αυτά που θα ήθελες αλλά σου δίνει όλα τα απαραίτητα για ν' αποκτήσεις αυτά που χρειάζεσαι!!!!
Sandra

Posted in . Bookmark the permalink. RSS feed for this post.

Leave a Reply

Pesquisar

Search

world look - a WordPress theme from Nordic Themepark. Converted by world-look.blogspot.gr.