Τα αρωματικά φυτά, είναι πολύτιμος σύμμαχος στην ιατρική(κλασική και εναλλακτική) καθώς οι ευεργετικές τους ιδιότητες είναι γνωστές από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Ο Ιπποκράτης μάλιστα ήταν από τους πρώτους που έκανε λόγο για τα αρωματικά φυτά. Οι Μινωίτες μάλιστα τα χρησιμοποιούσαν από τον 3ο αιώνα π. Χ. καθώς το νησί τους είχε πλούσια βλάστηση και ήταν εύκολη η καλλιέργεια τους. Μάλιστα, βρέθηκαν πήλινες πινακίδες χαραγμένες με τη γραμμική Β΄ οι οποίες περιλάμβαναν διάφορα είδη αρωματικών φυτών π. χ. αλελίφασκον του Διοσκουρίδη δηλαδή φασκομηλιά, κορίανδρο δηλαδή κόλιανδρο κλπ .
Υπάρχουν πάρα πολλά είδη και ποικιλίες αρωματικών φυτών. Στο πρώτο μέρος θα αναλύσουμε κάποια από αυτά.
Ένα από τα σημαντικότερα είναι η καλέντουλα ή Calendula Officinalis . Ανήκει στην οικογένεια Asteraceae ,είναι ετήσιο φυτό και το ύψος του φτάνει τα 50-70 εκατοστά. Είναι συγγενικό φυτό με την μαργαρίτα. Τα άνθη της είναι συνήθως κίτρινα ή πορτοκαλί. Ανθίζει κυρίως από το Φεβρουάριο μέχρι το Νοέμβριο. Δηλαδή θα μπορούσαμε να πούμε πως ανήκει στα φυτά που έχουν μακρά περίοδο ανθοφορίας. Ευδοκιμεί σε θερμές περιοχές και αντέχει σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες αλλά πρέπει το έδαφος να ποτίζεται συχνά ώστε να μην στεγνώνει ενώ ο σπόρος πρέπει να τοποθετείται σε βάθος 1-2 cm. Οι ιδιότητες της πολλές με βασικότερη την αντιφλεγμονώδη. Είναι ιδανική για την εξωτερική αιμορραγία καθώς έχει αντισηπτικές ιδιότητες και βοηθά να σταματήσει το αίμα. Πολλοί ομοιοπαθητικοί ιατροί την χρησιμοποιούν και για μώλωπες καθώς και για την καταπολέμηση κρεατοελιών. Χρησιμοποιούν 5 γραμμάρια φυτού σε 100 γραμμάρια νερό. Η αρχική χρήση της ανάγεται στον 12ο αιώνα. Βοηθά στη κατάθλιψη αλλά και στους πόνους της περιόδου καθώς και στην εμμηνόπαυση. Οι γυναίκες μπορούν να χρησιμοποιούν το βάμμα καλέντουλας (2 κουταλιές σε ½ λίτρο νερό) για κολπικές χρήσεις. Τέλος ανακουφίζει τους πόνους από το τσίμπημα μέλισσας αλλά και σφήγκας.
Ένα άλλο ιδιαίτερα όμορφο φυτό είναι ο βασιλικός. Η καταγωγή του είναι από την Ινδία. Σύμφωνα με τις πηγές εισήχθη στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα στη Μεσόγειο από τον Μέγα Αλέξανδρο κατά τη διάρκεια των πολεμικών του επιχειρήσεων. Μέχρι τότε παραγόταν μόνο στην Ινδία, όπου μάλιστα θεωρούνταν και ιερό φυτό αφιερωμένο στον Βισνού και στον Κρίσνα. Οι αρχαίοι Έλληνες βέβαια το θεωρούσαν καταραμένο φυτό καθώς κάτω από αυτό συνήθως κρύβονταν οι σκορπιοί και τους τσιμπούσαν. Ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών. Είναι μονοετές φυτό ύψους 30-40 εκατοστών. Αντέχει σε δύσκολες καιρικές συνθήκες αλλά έχει ανάγκη από λίπασμα, νερό και αρκετή ηλιοφάνεια. Το τσάι του βοηθά στη πέψη, καταπραΰνει το έντερο και βοηθά στη καταπολέμηση του επιχείλιου έρπητα. Το άρωμα του βοηθά στους πονοκεφάλους, τις ημικρανίες και τη ναυτία. Τέλος ο βασιλικός χρησιμοποιείται στην αρωματοθεραπεία, στην μαγειρική και φυσικά στη ζαχαροπλαστική.
Κείμενο Κωνσταντίνα Καρτάλη
