Υπάρχουν τρία βασικά είδη τυφλών ανθρώπων.
Α) Οι εκ γενετής τυφλοί
Είναι αυτοί που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν χωρίς ποτέ να έχουν δει τίποτα
με τα μάτια τους. Μόνο από περιγραφές και πολύ φαντασία. Τα βλέπουν όλα με το
μυαλό και την καρδιά. Δεν ξέρουν τι χρώμα είναι τα χρώματα, αλλά τα χρωματίζουν όπως θέλουν στο μυαλό τους.
Δεν ξέρουν πως είναι η θάλασσα αλλά τη φαντάζονται και σε αυτό βοηθάει και το
γεγονός ότι τουλάχιστον μπορούν να ακούσουν το κύμα. Δεν μπορούν να πουν ότι
τους αρέσει ένας άνθρωπος εξωτερικά οπότε για να αποφασίσουν κάτι τέτοιο πρέπει
να τον γνωρίσουν πρώτα και μετά να φανταστούν την όψη του. Αυτό θα μπορούσαμε
να το εκλάβουμε και ως προτέρημα. Πώς θα είναι οι σχέσεις τον ανθρώπων αν πρώτα
πρέπει να τους δεις και μετά να φτιάξεις την εικόνα τους; Οι ωραίοι με όχι πολύ
αυξημένες πνευματικές ικανότητες δε θα είχαν καμία τύχη σε έναν τέτοιο κόσμο.
Β)Αυτοί που γεννιούνται με την όρασή τους
κανονικά και τη χάνουν στην πορεία.
Είναι αυτοί που μέχρι κάποια ηλικία κάτι
πρόλαβαν και είδαν αλλά κάποια στιγμή σταμάτησαν ,για σοβαρούς προφανώς λόγους,
να βλέπουν. Αυτό ίσως είναι αρκετά δύσκολο γιατί έκαναν και τα δύο. Πήραν γεύση από τα χρώματα, τον ήλιο, τη θάλασσα,
τους ανθρώπους και τη μορφή τους, και αμέσως μετά την έχασαν. Η φαντασία
τους μπαίνει σε πιο περιορισμένα
μονοπάτια γιατί έχουν μορφές και
εικόνες. Χρησιμοποιούν πάλι τη φαντασία τους
αλλά δεν είναι τόσο εύκολο να ξεφύγουν
απόλυτα από την πραγματικότητα. Αν έχουν προλάβει να κάνουν κάποιες διαπροσωπικές σχέσεις όσο
έβλεπαν έχει καλώς. Οποιαδήποτε άλλη
γνωριμία θα είναι καθαρά δικό τους
δημιούργημα σαν εικόνα.
Γ) Αυτοί που εθελοτυφλούν
Είναι αυτοί που έχουν κανονικά την όρασή τους,
βλέπουν μια χαρά, αλλά κάνουν πως δεν βλέπουν. Είναι αχάριστοι και δεν
εκμεταλλεύονται την ικανότητά τους να βλέπουν
τα πάντα και να διακρίνουν τις λεπτομέρειες όταν είναι απαραίτητο. Είναι
ίσως η χειρότερη από τις τρεις κατηγορίες. Αυτοί το επιλέγουν, δεν τους
ανάγκασε κανείς. Σκάει το γεγονός στα μούτρα τους και επιλέγουν να κλείσουν τα
μάτια. Δεν θέλουν να δουν ούτε τον ήλιο, ούτε τα χρώματα και το χειρότερο, δεν
θέλουν καν να τα φανταστούν. Διαλέγουν να είναι τυφλοί σε μια επιλογή που και
οι δύο πρώτες κατηγορίες θα πετούσαν τη σκούφια τους να την έχουν. Αυτοί κάνουν
σχέσεις που σημασία δεν έχει ούτε η εμφάνιση ούτε το μυαλό. Δεν νοιάζει κανέναν
τίποτα από τα δύο.
Η 15 η Οκτωβρίου, δηλαδή η σημερινή μέρα,
είναι η μέρα εορτασμού του λευκού μπαστουνιού. Τι είναι αυτό; Ξεκίνησε μετά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο,
στην Αμερική. Είναι ένα κίνημα που ξεκίνησε από τον οφθαλμίατρο Richard
Hoover , που
χρησιμοποίησε ένα μακρύ καλάμι για τη βοήθεια των ατόμων που αντιμετώπιζαν
προβλήματα όρασης μετά τον πόλεμο. Για τη μετακίνησή τους και το αίσθημα
ασφάλειας που τους προσέφερε, αφού έτσι
μπορούσαν να καταλαβαίνουν τα εμπόδια στην πορεία τους.
Σε όποια από τις τρεις κατηγορίες και αν ανήκει κάποιος σίγουρα
χρειάζεται ένα μπαστούνι για να μην σκοντάφτει στα εμπόδια. Γιατί είτε ένας
άνθρωπος βλέπει είτε όχι, είτε θέλει να δει είτε όχι σίγουρα του αξίζει μια
βοήθεια για να καταλαβαίνει τι θα συναντήσει στο επόμενο βήμα του.
Άλφα-πι
