Όπως και να τις πεις…. Νεράιδες είναι!

Kαθεμιά νεράιδα έχει τ’ όνομά της, σαν τους ανθρώπους, και η νεραϊδάρα τα ξέρει, και της μιλεί καθεμιανής με τ’ όνομά της. Kαι ο κόσμος εδώ φέρνει πολλά ονόματα νεράιδωνε: Kαλλιόπη, Mελπομένη, Oυρανία, Aρετή, Aγλαΐα, Λαμπετία, Aστέρω, Aγράφω, Zουγράφω, Παγώνα, Πυργούλα, Kανέλα, Λεϊμονιά, Γαρούφω, Γαρουφαλιά, Tριανταφύλλη, Mηλίτσα, Xάιδω, Aκριβή, Aργύρω, Aσήμω, Xρυσάφω, Zαφείρω και Σμαράγδω, τ’ όνομα της κουτσής νεράιδας. Άλλη την έλεγαν Πουρναροπηδίστρα, άλλη Λάμια, άλλη Γελούσα, και ήταν και μία, η Λαστιώτισσα νεράιδα, που αγαπούσε τους Λασταίους και εμεσίτευε σαν να ειπούμε γι’ αυτούς στις άλλες. Ήσανε και άλλα ονόματα, που κανένα απ’ αυτά δεν είναι γραμμένο στ’ αγιολόγι, μα τα ξεχάσανε τώρα ο κόσμος.

Έτσι αναφέρθηκε στα πλάσματα αυτά ο Νίκος Πολίτης το 1994, στις Παραδόσεις. Αυτό άραγε είναι τελικά οι νεράιδες;

Πολλοί τραγούδησαν για αυτές. Ζωγράφισαν την μορφή που είδαν πως έχουν ή που θα ήθελαν εκείνοι να αντικρύσουν μπροστά τους. Πολλά χωριά πήραν το όνομα τους από αυτές τις υπάρξεις. Πολλοί μύθοι δημιουργήθηκαν γύρω από αυτές. Ή μήπως δεν είναι μύθοι; Τι είναι, όμως, αυτά τα πλάσματα;

Οι νεράιδες, λοιπόν, παρουσιάζονται ως δαιμονικά , όμορφα, αγαθά, κάποιες φορές βλαπτικά πλάσματα, με παρουσία που αγγίζει την τελειότητα. Το σώμα τους τυλίγουν όμορφα υφάσματα και την πλάτη τους κοσμούν εύθραυστα μικρά φτερά που τις βοηθούν να έχουν μια μαγική κίνηση. Συχνά, λένε, πως έχουν την μορφή γυναίκας με ξανθά μακριά μαλλιά και γαλάζια ή πράσινα μάτια. Το μέγεθος τους είναι διακριτικό. Είναι μικροσκοπικές και προστατεύουν τον κόσμο και την ζωή τους. 

Δεν επιτρέπουν σε κανέναν να παρενοχλήσει την ζωή τους. Εξάλλου, αυτές δεν εμφανίζονται σε όλους. Είναι λίγοι οι εκλεκτοί που θα καταφέρουν να τις αντικρύσουν και να θαυμάσουν τον υπέροχο χορό τους. Κάποιοι λένε, πως στους «εκλεκτούς» ανήκουν οι σαββατογεννημένοι και οι αλαφροΐσκιωτοι. Κανείς ή μάλλον λίγοι κατάφεραν να μιλήσουν μαζί τους. Βλέπετε οι νεράιδες, επικοινωνούν μεταξύ τους αλλά και με τους γύρω τους, μέσα από ένα όμορφο τραγούδι.

Πέρα από τις όμορφες νεράιδες, που σπάνια βλάπτουν κάποιον, καθώς βοηθούν όσους έχουν πραγματικά την ανάγκη τους, υπάρχουν και οι κακές νύμφες, που είναι άσχημες και επικίνδυνες. Ενώ οι καλές νεράιδες ζουν σε απρόσιτες, όμορφες περιοχές, γεμάτες νερά, φυτά και θετική ενέργεια, οι κακές  νεράιδες ζουν σε επικίνδυνες και σκοτεινές περιοχές. 

Πως μπορεί, όμως, κάποιος να κάνει δική του μια νεράιδα; Ο τρόπος είναι ένας. Να της κλέψει το μαντήλι της. Έτσι η νεράιδα θα γίνει ολοκληρωτικά δική του. Όχι όμως για πάντα. Θα ανήκει σε κάποιον μέχρι να ξαναπάρει πίσω το μαντήλι της και να κερδίσει την ελευθερία της. Όσα χρόνια και αν περάσουν. Εξάλλου, αν και πεθαίνουν, ενώ ζουν πάρα πολλά χρόνια, δεν γερνούν ποτέ. 

Ένας μύθος από την Κρήτη, αφιερωμένος στις μαγικές αυτές υπάρξεις, στις νεράιδες:

Είναι γνωστό πως το τραγούδι των Νεράιδων είναι μαγικό. Έτσι, λέγετε, ότι μεταξύ των λυράρηδων της Κρήτης, υπήρχε η παράδοση ότι μόνον όποιος διδαχτεί από τον νεραϊδοπαρμένο Τζανή, μπορεί να γίνει τέλειος στην λύρα. Για το λόγο αυτό, πολλοί συνήθιζαν να επισκέπτονται την συγκεκριμένη σπηλιά προκειμένου να λάβουν τα υψηλής ποιότητας μαθήματα. Τις αφέγγαρες νύχτες, λοιπόν, συναθροίζονταν και καθισμένοι κυκλικά, δοκίμαζαν τις λύρες τους. Πρώτα, όμως, έπαιρναν τις ανάλογες προφυλάξεις. Υπήρχαν νεράιδες και ο σταυρός χαραγμένος στην μέση της ομήγυρης, παρείχε την ανάλογη προστασία.

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν υπάρχουν αυτά τα πλάσματα ή αν τα γέννησε κάποια τρελή φαντασία και συνεχίστηκε το παιχνίδι γύρω από αυτές τις μυθικές υπάρξεις. Το μόνο σίγουρο είναι, πως αν όχι όλοι, οι περισσότεροι, πιστεύουν σε αυτές. Μπορεί να μην πιστεύουν ότι είναι όπως τις παρουσιάζουν, μπορεί να πιστεύουν πως ζουν ανάμεσα μας μέσα σε ανθρώπινα σώματα. Όπως και να χει. Είτε αλήθεια, είτε παραμύθι, είναι όμορφο να πιστεύουμε σε κάτι τόσο όμορφο και μαγικό. Εξάλλου μας συντροφεύει από τα παιδικά μας όνειρα. Όταν έτσι ξαφνικά, μια νεράιδα έσωζε την κατάσταση στα αγαπημένα μας παραμύθια. Μήπως αν πιστέψουμε σε αυτές, να έρθουν και στην ζωή μας;

Όταν ο Σαίξπηρ μιλά για τις νεράιδες:
Αυτή είναι η νεραϊδοχώρα: Ω πείσμα των πεισμάτων:
Μιλάμε με δαιμόνια, κουκουβάγιες και ξωτικά. (Η κωμωδία των παρεξηγήσεων)

Νεράιδες, μαύρες, γκρι, πράσινες και άσπρες.
Εσείς γλεντζέδες του σεληνόφωτος, και σκιές της νύχτας. (Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ)

Είναι νεράιδες αυτός που μιλά σε αυτές θα πεθάνει: θα νεύω και θα κατακλίνομαι: κανένας άνθρωπος τις δουλειές τους δεν πρέπει να δει. (Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ)

Βάλε την καρδιά σου για ξεκούραση: Η νεραϊδοχώρα δεν αγοράζει το παιδί από ΄μένα. (Όνειρο Θερινής Νυκτός)


Κείμενο Ελίνα Λαγουδάκη 

Posted in . Bookmark the permalink. RSS feed for this post.

One Response to Όπως και να τις πεις…. Νεράιδες είναι!

  1. Πολλοί τραγούδησαν για αυτές. Ζωγράφισαν την μορφή που είδαν πως έχουν ή που θα ήθελαν εκείνοι να αντικρύσουν μπροστά τους. Πολλά χωριά πήραν το όνομα τους από αυτές τις υπάρξεις. Πολλοί μύθοι δημιουργήθηκαν γύρω από αυτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Pesquisar

Search

world look - a WordPress theme from Nordic Themepark. Converted by world-look.blogspot.gr.