Τελειώνω όπως κάθε μέρα την δουλειά. Έχει βραδιάσει και δεν έχω όρεξη να πάω σπίτι, ο καιρός είναι ζεστός και αποφασίζω να κατέβω με τα πόδια στο κέντρο.Η πόλη είναι γεμάτη κόσμο, αυτοκίνητα, μηχανές , πεζοί, όλοι κάπου πάνε ή απλώςκάνουν βόλτα όπως και εγώ.Βρίσκομαι στις γειτονιές της παλιάς Θεσσαλονίκης. Βλέπω τα παλιά μαγαζιά που ανακατασκευάστηκαν και λειτουργούν πια σαν καφέ-μπαρ, τα παλιά σπίτια με τις αυλές τους, τα στενά δρομάκια, τους πέτρινους τοίχους που παραμένουν στην θέση τους να μας θυμίζουν εκείνες τις ωραίες παλιές εποχές, τότε που όλα κυλούσαν ήρεμα, γαλήνια, ποιοτικά. Και τότε να, σαν να το βλέπω μπροστά μου, ξεδιπλώνεται το σκηνικό της εποχής σαν σκηνή από τον παλιό κινηματογράφο. Τα μικρά παιδιά παίζουν παιχνίδια άφοβα στους δρόμους, οι μαμάδες ποτίζουν τις πολύχρωμες γλάστρες τους στις αυλές, οι μεγαλύτεροι πίνουν το καφεδάκι τους στο καφενείο.Τι όμορφες εικόνες που έρχονται στο μυαλό! Τι ωραία που είναι η πόλη μας!Πόσο θα ήθελα να βρεθώ έστω και λίγο στην παλιά Θεσσαλονίκη κι ας ξέρω ότι θα ξαναγυρίσω πίσω στο πολύβουο σήμερα.

Ε.Π.