Καρδιά ή μυαλό; Το ένα σε γλιτώνει από μπελάδες, το άλλο σε γεμίζει μπελάδες. Παρόλα αυτά στις περισσότερες μάχες μεταξύ των δύο, η καρδιά είναι νικήτρια με διαφορά, και το μυαλό μόνο εμπόδιο μπορεί να σταθεί. Απλά καθυστερεί τις αποφάσεις. Σκέφτεσαι τι πρέπει να κάνεις, προς τα πού να κινηθείς, πιο δρόμο να διαλέξεις. Στύβεις το μυαλό σου για καιρό και λίγο πριν πάρεις τις αποφάσεις σου, και καταλήξεις σε μια λύση λογική και ώριμη, όλα είναι σε σειρά και τακτοποιημένα, έρχεται ο νόμος του ντόμινο. Με το που βάλεις την καρδιά σου μπρος και πέσει το πρώτο τουβλάκι ακολουθούν και τα υπόλοιπα. Τα κάνεις όλα ρημαδιό. Λογικές, ωριμότητες, όλα. Και αποφασίζεις με την καρδιά. Και πολύ συχνά την πληγώνεις. Αλλά δεν πειράζει, της αρέσει. Αν η καρδιά είχε μυαλό και φωνή θα σου έλεγε να την ακολουθείς , και ας πληγώνεται, το αντέχει. Άλλωστε αυτή είναι μια από τις δουλειές της. Αλλιώς βαριέται, τεμπελιάζει και κάποια στιγμή μπορεί να σταματήσει. Ναι, σίγουρα θα μπορεί. Αλλιώς δεν θα υπήρχε η έκφραση « πέθανε από βαρεμάρα», κάποια στιγμή κάποιος το έπαθε. Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Οπότε μπορεί να συμβεί.

Ναι, ναι, τυπικά όλα είναι στο κεφάλι σου. Όπως και να νιώθεις, ότι και να συμβαίνει, είτε είναι συναίσθημα, είτε είναι εξάρτηση, όλα είναι στο κεφάλι σου. Όλα αυτά είναι τυπικά όπως προαναφέρθηκε. Πάμε στην ουσία τώρα. Η ακριβής έκφραση θα έπρεπε να είναι, « όλα ξεκινάνε από το κεφάλι σου». Γιατί αυτό συμβαίνει. Όταν ανοίγεις την αντλία του νερού, αυτό μέχρι να φτάσει να εκτοξευτεί διανύει ολόκληρο το λάστιχο περιμαζεύοντας ότι υπάρχει μέσα. Το μυαλό λοιπόν είναι η αρχή. Η σκέψη πριν εκτοξευτεί περνάει από πολλές συναισθηματικές διαδικασίες, περιμαζεύει τα πάντα στο διάβα της για να καταλήξει στην καρδιά και να εκτοξευτεί από εκεί. Άρα «στην καρδιά είναι όλα».

Είναι ευαίσθητη, ναι, αλλά δεν είναι και φλώρος, αντέχει. Δηλαδή το μυαλό τι παραπάνω έχει που μπορούμε να το φορτώσουμε με πολλές σκέψεις. Και η καρδιά μπορεί. Αρκεί να μη φορτώνεται υπερβολικά. Αυτό ισχύει και για τα δύο, το ένα σαλταίρνει, το άλλο κλατάρει. Μπορείς να διαλέξεις ποιος παθαίνει τι. Καμιά απάντηση δεν είναι λάθος. Σε αυτή την περίπτωση μοιάζουν υπερβολικά. Άρα μη την φοβάστε, την παλεύει.

Αν τα μικροαστικά απωθημένα της κοινωνίας σε έχουν κάνει να σκέφτεσαι ότι θα αγαπήσεις κάποια στιγμή με το μυαλό, ξεκόλλα! Το μυαλό δεν αγαπάει, το μυαλό σε τέτοιες περιπτώσεις απλά ζητάει. Την ησυχία του, την ηρεμία του, τη γαλήνη του. Η καρδιά δεν ηρεμεί, δεν ησυχάζει, δεν γαληνεύει. Αν νομίζεις ότι το κάνει, να ξέρεις, απλά σε κοροϊδεύει , γιατί δεν ξέρει πώς να σου δώσει να καταλάβεις ότι άρχισε να βαριέται. Μόλις της δώσεις σήμα θα λειτουργήσει και πάλι κανονικά. Έτσι λοιπόν αν νομίζεις ότι αγάπησες με το μυαλό, απλά περίμενε να πάρει σήμα η καρδιά σου και θα δεις τι πάει να πει αγάπη. Άσε που η αγάπη είναι συναίσθημα. Δεν μπορεί να κάνει τέτοια δουλειά το μυαλό, δεν είναι στις αρμοδιότητές του.

Μπορεί η καρδιά να έχει μυαλό. Αυτό λέγεται συναισθηματική νοημοσύνη. Και ναι σίγουρα υπάρχει. Πώς έχει το μυαλό το IQ; Η καρδιά έχει το EQ. Σιγά μην υστερούσε. Έχει τον τρόπο της να καταλαβαίνει πολλά, καμιά φορά πριν από το μυαλό, το οποίο πάλι απλά την εμποδίζει. Έχει προαισθήματα, αναπτύσσει έκτη αίσθηση, έχει διαίσθηση. Ακολούθησέ την. Γι αυτό λένε « η πρώτη σκέψη είναι η καλύτερη. Γιατί είναι της καρδιάς.

Κάποιος θα ρωτούσε και πολύ λογικά. Καλά το μυαλό δεν χρησιμεύει σε τίποτα; Φυσικά και χρησιμεύει. Έχει πολύ βασικό ρόλο. Φιλτράρει τη σαβούρα και στέλνει στην καρδιά καθαρές σκέψεις. Γιατί η καρδιά μόνο έτσι σκέφτεται. ΚΑΘΑΡΑ!

Άλφα-πι