Μερικά ιστορικά στοιχεία για το τάβλι, για όσους ενδιαφέρονται, είναι τα εξής: η εμφάνισή του τοποθετείται στην αρχαιότητα 2900-1800 π.Χ όπου κατά τη διάρκεια ανασκαφών στη Χαλδαία, ο Σερ Λέοναρντ Γούλευ , ανακάλυψε το πρώτο ταμπλό . Οι μορφές και τα ονόματα που δόθηκαν στο παιχνίδι ποικίλουν ανάλογα την εποχή και την περιοχή..
Στην Ελλάδα εμφανίστηκε με το όνομα Πεσσοί. Εννοείται ότι κατακρίθηκε από την εκκλησία ως τυχερό παιχνίδι και σε κάποιες χώρες απαγορεύτηκε. Αλλά όταν ο άνθρωπος καταφέρνει να βρει τρόπους για να περνάει τον ελεύθερο και μη, χρόνο του, δύσκολα του βάζεις απαγορευτικά πόσο μάλλον σήμερα που ο χρόνος έχει πάρει τη μορφή του κυνηγού…. γι’ αυτούς που δουλεύουν, γιατί γι’ αυτούς που κάθονται ο χρόνος παίρνει διάφορες μορφές χειρότερες από αυτή του κυνηγού.
Επειδή λοιπόν το φαινόμενο της ανεργίας ( κοντεύει το 30% επίσημα) έχει πάρει οδυνηρές διαστάσεις και ο ελεύθερος χρόνος είναι αρκετός, και το να σκέφτεσαι δεν είναι ένας καλός τρόπος να περνάει όλη σου η μέρα, το τάβλι, μεταξύ αστείου και σοβαρού, είναι ένα από τα αντίδοτα της κρίσης.
Ξαφνικά τα μεσημέρια έχουν γεμίσει από ήχους ζαριών, από τους ήχους που κάνουν τα πούλια όταν τα χτυπάς με δύναμη στο ταμπλό ( Τι ωραία αίσθηση!). Οι καφετέριες από την άλλη ανακάλυψαν το happy hour. Τι είναι αυτό; 15:00-18:00 το απόγευμα ο καφές 1,5 ευρώ. Και μένουν όλοι ευχαριστημένοι.
Οι συνθήκες λοιπόν δημιουργήθηκαν. Αυτό το τρίωρο είναι η ρουτίνα των ανέργων, αυτών που σχόλασαν από τη δουλειά τους, αυτών που έχουν κάνει κοπάνα από το φροντιστήριο. Τι προσφέρει; Για λίγες ώρες το μυαλό συγκεντρώνεται αλλού. Ανάλογα με τον αντίπαλο καθορίζεται το μέγεθος της αγωνίας. Ανάλογα τη μέρα φεύγεις για το σπίτι σου ευδιάθετος ή ελαφρώς ξενερωμένος. Σημασία δεν έχει αν θα κερδίσεις αλλά πώς. Μπορεί να χάσεις αλλά να νιώθεις νικητής γιατί σήμερα έπαιξες καλύτερα αλλά ο άλλος « τι ζάρι ήταν αυτό ρε φίλε»
Και να νιώθεις χαμένος όμως, αυτό που λέμε «είσαι και φαίνεσαι», τουλάχιστον εκτονώνεσαι σε γενικότερο πλαίσιο. Χτυπάς αλύπητα τα πούλια βρίζοντας, ή αν δεν αντέχεις άλλο το κλείνεις στα μούτρα του άλλου… ή στα χέρια του…. όπου προλάβεις ή σε ακραίες περιπτώσεις του πετάς στα μούτρα τα πούλια και του φέρνεις το τάβλι στο κεφάλι. Αυτά σπάνια όμως. Ας το παραδεχτούμε! Σαββατοκύριακο ποδόσφαιρο, καθημερινές τάβλι. Όλες τις μέρες γυρνάς σπίτι λίγο πιο ήρεμος.
Στο μεταξύ το τρελό είναι ότι έχει βγει και σε μινιατούρα. Μπορείς να το κουβαλάς πάντα μαζί σου. Αρκεί να βρεις άλλο ένα άτομο για να γίνει παιχνίδι. Οι κανόνες είναι οι ίδιοι παντού.
Παρόλα αυτά δεν αρέσει σε όλους. Μερικοί το αντιπαθούν ή τους είναι αδιάφορο. Είναι αυτοί που δεν έχουν ασχοληθεί πολύ με το άθλημα, ή δεν κάνανε φοιτητές. Είναι μια μόδα που φεύγει και ξανάρχεται αλλά ποτέ δεν περνάει τελείως. Πάντα έχει οπαδούς να την κρατάνε ζωντανή. Μάλιστα η μόδα εξελίσσεται. Είναι πλέον και στο διαδίκτυο. Δε χρειάζεται καν να βγεις έξω αν δε σου βρίσκεται 1,5 ευρώ και οι φίλοι σου δεν μπορούν. Δεν είναι το ίδιο όμως. Δεν μπορείς να βρίσεις, να φωνάξεις, να εκτονωθείς. Είναι όμως καλή προπόνηση για τα 15:00- 18:00- ζωντανά που θα έρθουν.
Κείμενο Άλφα-πι
