Τον τελευταίο καιρό βλέπω γύρω μου έντονα το αίσθημα τη απογοήτευσης είτε από τους ανθρώπους είτε από την κοινωνία είτε από οτιδήποτε βασανίζει τον κάθε ένα από εμάς.Έφτασα, λοιπόν, στο σημείο να αναρωτηθώ αν το αίσθημα αυτό έχει βάση, αν η απογοήτευση στηρίζεται στην πραγματικότητα σαν γενική έννοια ή στην πραγματικότητα που δημιουργούμε εμεί οι ίδιοι για τον εαυτό μας, την κοινωνία και τον κόσμο. Αν όντως πρέπει να αισθανόμαστε έτσι ή αν οι προσδοκίες μας από του άλλους είναι αυτές που μας δημιουργούν αυτό το συναίσθημα.
Όλοι έχουμε στο μυαλό μας αυτό που είναι και αυτό που θα ¨έπρεπε¨ να είναι. Ακόμα και με τους ανθρώπους γύρω μας όταν μας απογοητεύουν, είναι επειδή αυτοί άλλαξαν ή επειδή οι δικές μας προσδοκίες από αυτούς είναι περισσότερες από όσες θα έπρεπε; Είναι η κοινωνία που μας απογοητεύει ή προσδοκίες μας από αυτή; Από το πώς θα έπρεπε να είναι;
Εκεί που θέλω να καταλήξω σκεπτόμενη όλα αυτά είναι πως η ουσία του πράγματος είναι ο τρόπος που εμείς οι ίδιοι βλέπουμε τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω μας. Οι αξίες και τα θέλω του καθένας μας διαμορφώνουν τις προσδοκίες μας.
Αν συνεχίσεις να έχεις παραπάνω προσδοκίες, θα συνεχίσεις να απογοητεύεσαι.
Όλα αυτά βέβαια εξαρτώνται από το περιβάλλον που ζούμε και από αυτό που εμείς έχουμε επιλέξει για τον εαυτό μας. Αν ζούμε σε ένα εχθρικό περιβάλλον οι αξίες μας διαμορφώνονται ανάλογα. Όπως και να έχει, επιλέγουμε τις αξίες που θα κινηθούμε στη ζωή μας χωρίς να τι προσαρμόζουμε στις συνθήκες.
Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να συμβιβαστούμε με τα σημερινά δεδομένα, ξέρω όμως πως αφού υπάρχουν άνθρωποι σε αυτό τον πλανήτη ο δίκαιος και ασφαλής κόσμος υπάρχει μόνο σε προσδοκίες. Γιατί όσο υπάρχει ο άνθρωπος υπάρχει και η διαφθορά .
Φυσικά, δεν έχει τίποτα το άσχημο το να θεωρούμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά ας είμαστε λίγο ρεαλιστές μέσα στον ρομαντισμό μας.
Ας μην αλλάξουμε, λοιπόν, τις προσδοκίες μας καθότι αθεράπευτα ρομαντικοί, ας δημιουργήσουμε όμως τα σωστά ‘’εργαλεία’’ για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την απογοήτευση και να παραμείνουμε αισιόδοξοι.
Είναι παράλογο να περιμένεις από τον κόσμο να αλλάξει αλλά ακόμα ελπίζουμε και παλεύουμε. Είναι λογικό να μειώσεις τις προσδοκίες σου για να σταματήσεις να απογοητεύεσαι. Κλείνοντας θα αναφέρω ένα σύνθημα που ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση:
ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΑ ΤΑ ΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ!!!
κείμενο pepeneli
φωτογραφικό υλικό Alexander
η απογοήτευση στηρίζεται στην πραγματικότητα σαν γενική έννοια ή στην πραγματικότητα που δημιουργούμε εμεί οι ίδιοι για τον εαυτό μας
ΑπάντησηΔιαγραφή