Το καλύψω ήταν ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά συγκροτήματα στην Ελλάδα. Ένα μικρό χωριό η ένας περιφραγμένος παράδεισος για λίγους. Στενά δρομάκια γήπεδα θεόρατοι φοίνικες και μικρές μονοκατοικίες. Όλα αυτά στην άκρη της θάλασσας. Δεν θυμάμαι πολλά από αυτό το μέρος... Το κυριότερο είναι ότι σπάνια είχα λεφτά για την είσοδο. Έκανε 1000 δραχμές την εποχή που με αυτά τα λεφτά έπαιρνες ένα πακέτο τσιγάρα πλήρωνες τον καφέ και σου περίσσευαν να κεράσεις και έναν καφέ. Τα 3ε που λέμε σήμερα. Ήταν όλο μου το χαρτζιλίκι έτσι έπρεπε συχνά να βρίσκω τρόπους να μπω, μιας και που ήταν φραγμένο ακόμα και από την θάλασσα. Άλλες φορές τα κατάφερνα άλλες με πιαναν οι φύλακες και με έβγαζαν κακήν κακός έξω. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και κάτι ανάλογο δεν έχω βρει ποτέ ξανά... Ήταν ότι το χαμόγελο σου είχε ανταπόκριση. Χαμογελούσες σου χαμογελούσαν και το αντίθετο !!! Αν εξαιρέσεις τους φύλακες. Οι πάντες ήταν ευτυχισμένοι και όλη αυτή η ενεργεία σε αγκάλιαζε.
Το καλύψω έμοιαζε με έναν διαφορετικό κόσμο. Όταν πέρναγες την πύλη του ήταν σαν να περνούσες τα σύνορα κατά κάποιο τρόπο. Μια τεράστια πισινά club καφετέριες, εστιατόρια και κόσμος κυρίως από εξωτερικό. Ολλανδία, Γαλλία, Ελβετία, Ιταλία, Σουηδία ήταν οι πιθανότερες απαντήσεις όταν ρωτούσες κάποιον από που είναι. Στις ένδοξες στιγμές αυτού του φιλοξενούσε πάνω από 100 πούλμαν κάθε καλοκαίρι από τα παραπάνω κράτη. Φιλοξενούσε δηλαδή 5000 άτομα κάθε καλοκαίρι συνολικά. Σίγουρα το καλύψω στην αρκιτσα ήταν ακόμα ένας καλός λόγος για να επισπευτείς την Ελλάδα.
Σήμερα περνώντας από εκεί προσπάθησα να θυμηθώ τι δεν πήγε καλά με αυτό το μέρος. Και έκανα μια αναδρομή από τον μαύρο τότε Ιούνιο που για πρώτη φορά βρήκα την πόρτα του κλιστεί ως και σήμερα. Ακουστήκαν πολλά και δεν ξέρω τι είναι αλήθεια και τι όχι. Θα σας τα μεταφέρω όλα και εσείς θα βγάλετε τα συμπεράσματα σας. Σίγουρα δεν έκλισε για οικονομικούς λόγους δεν υπήρχε στιγμή που να μην έχει κόσμο. Η για να το πω καλύτερα δεν υπήρχε καλοκαίρι που να είχες πιθανότητες να νοικιάσεις κάτι αν δεν είχες κάνει κράτηση από το Πάσχα. Ακουστικέ πολύ ότι το είχε ένας γερμανός ο οποίος καταστράφηκε και μέσα σε όλα η μπόρα πείρε και το καλύψω η το κράτος όπως και να το δεις σωστό είναι.
Μετά από χρόνια είπαν ότι κάποιος ήρθε να επενδύσει αλλά το παρακαταθηκών και δανείων του ζητούσε 3.000.000ε. Αν σκεφτεί κανείς ότι για να φτιάξεις ένα ξενοδοχείο 6 αστέρων στην καραϊβική μπροστά στην θάλασσα σε μια από τις τουριστικότερες περιοχές θες 4.500.000$ τότε καταλαβαίνετε τον λόγο που δεν προχώρησε σε αυτήν την αγορά. Από την μια τα αξίζει τα λεφτά του είναι μια τεράστια παραθαλάσσια έκταση σε πολύ καθαρά νερά. Τα δέντρα που έχει τώρα μέσα κοστολογούνται περισσότερο από 500.000ε. Αλλά από την άλλη είναι και μια τεράστια έκταση που θέλει γκρέμισμα και ξανά χτίσιμο. Κατά την γνώμη μου 1.000.000 θα ήταν μια πολύ καλή προσφορά δεν λέω ότι δεν αξίζει τα τρία είναι σαν να αγοράζεις ένα ολόκληρο χωριό. Αλλά πιστεύω ότι είναι σημαντικότερο να ανοίξει ξανά παρά να πουληθεί ακριβά.
Το καλύψω βρίσκεται στην περιοχή της Αρκιστας. Αν και από μακριά η πλούσια βλάστηση από τεράστια φοινικόδεντρα σε κάνουν να πιστεύεις ότι βρίσκεσαι καθ οδών για έναν παράδεισο. Από κοντά δεν έχει μείνει τίποτα που να πιστοποιεί ότι εκεί βρισκόταν κάτι μοναδικό. Θαμμένο κάτω από παλιοσίδερα ξεθωριασμένα χρώματα και αγριόχορτα περιμένει ακόμα κάποιον να ασχοληθεί μαζί του. Δίνοντας του όλη αυτή τη χάρη και όλον αυτόν το σεβασμό που του αξίζει. Είμαι ένας από αυτούς που θέλουν να ξανά δουν το καλύψω ανοιχτό. Όχι ένα τεράστιο ξενοδοχείο με 1000 δωμάτια αλλά ένα μικρό χωριό με 300 μικρές μονοκατοικίες κριμένες κάτω από την τροπική βλάστηση. Θέλω να το δω όσο ακόμα είμαι νέος και μπορώ να το στηρίξω


Κείμενο Εμμανουήλ
Φωτογραφικό υλικό Λιβανατες