
Έτσι για να ξέρουμε που βαδίζουμε πες μας τρία πράγματα για τα οποία αξίζει να αμαρτήσεις?
Θα πρέπει πρώτα να μου ορίσεις την αμαρτία. Με τη θεολογική έννοια δεν υφίσταται για μένα. Αμαρτία εγώ ορίζω το να προδίδεις τις αρχές σου. Και θα το έκανα για τα εξής τρία: 1. Για να σωθεί μια ζωή, 2. Για να σώσεις τον εαυτό σου, και 3. Για μια γυναίκα.
Τρία πράγματα για τα οποία αξίζει να γυρίσεις στην αρχή?
Ποτέ δε γυρνώ στην αρχή, δεν αξίζει. Τραβάω πάντα μπροστά. Don’t look back.
Αν έκανες μια ερώτηση στον εαυτό σου ποια θα ήταν αυτή?
Το έχεις πραγματικά ανάγκη;
Και η απάντηση?
Ναι.
Ωραία ας μπούμε στον κλάδο του ταξιδιού. Πες μας δυο αγαπημένους προορισμούς διακοπών στην Ελλάδα? Και γιατί.
Η Κρήτη για πάντα. Γιατί στις φλέβες μου τρέχει αίμα κρητικό. Για τη μυρωδιά του δίκταμου στον αέρα. Τα βουνά και τις θάλασσές της. Για τη λεβεντιά χωρίς τα κουμπούρια. Για το καλό κρασί και το λάδι. Τον πρίγκιπα των κρίνων. Για τον πεντοζάλη και το Μαλεβιζιώτη. Τον Καζαντζάκη και τον Ξυλούρη. Για τις ελιές του παππού μου το κατακαλόκαιρο με τη συναυλία των τζιτζικιών.
Και όλη η υπόλοιπη Ελλάδα μου: Για τα βουνά της Ευρυτανίας, που έζησε ο άλλος μου παππούς. Για το μέλι των Κυθήρων. Για τη Μεσσηνιακή Μάνη. Τη Σαλονίκη με τους ωραίους ανθρώπους της. Την Κέρκυρα με την αρχοντιά της. Τη Σύρα των δύο θρησκειών. Τη Φλώρινα με το χιονιά της. Τη Σαμοθράκη, τον Έβρο, την Κομοτηνή, τον ισθμό που έκανα μπάντζυ στην Κόρινθο, τη Μήλο και το Τσιγκράδο, τη Τζια, την Καλαμάτα, τη..τη..τη…πονάνε τα μάτια σου από την ομορφιά του τόπου.
Ένα μέρος στο εξωτερικό που θα ήθελες να πας αλλά ακόμα δεν έχεις πάει?
Στις Ηνωμένες Πολιτείες βέβαια. Είμαι παιδί του δυτικού πολιτισμού. Ανατολή και Ασία ελάχιστα με συγκινούν. Είμαι αμερικανόφιλος δηλωμένος. Του αμερικάνικου πολιτισμού βεβαίως βεβαίως. Θέλω να δω τις πόλεις. Τη Νέα Υόρκη του Γούντυ Άλεν, το Νιου Τζέρσυ του Σπρίνγκστην, το Μέμφις του Έλβις, τη Νέα Ορλεάνη των μπλουζ, την έρημο της Νεβάδα, το Σαν Φρανσίσκο με τη χρυσοκόκκινη γέφυρα και το Χάητ Άσμπουρυ, το Σικάγο των Μπλουζ Μπράδερς, να αγοράσω δίσκους, να φωτογραφηθώ δίπλα σε μακρουλά αμάξια, να χαζέψω το Χόλυγουντ σα χαζοτουρίστας, να φάω ντόνατ και πανκέηκ κάτω από τους ουρανοξύστες, και να κατηφορίσω μέχρι το Μπιγκ Σουρ στον κόλπο του Μεξικού για να φυσήξει το αεράκι του Ζαπάτα μέσα από το μισάνοιχτο πουκαμισάκι μου.
Θα τελειώσω με το πολιτιστικό κομμάτι. Τι πιστεύεις ότι χεριάζετε αυτός ο κόσμος για να γίνει καλύτερος? Τι είναι αυτό που τον βαραίνει και τι είναι αυτό που δεν έχει?
Ο κόσμος χρειάζεται ακοή. Να ακούσει ο ένας τον άλλο, και όχι να θέλει ο καθένας να λέει μόνο τα δικά του. Το βάρος του κόσμου είναι οι δογματισμοί του. Είτε λέγονται θρησκείες είτε πολιτικές ιδεολογίες. Που θεωρούν ότι κατέχουν τη μοναδική αλήθεια και πρέπει να εξουσιάζουν τα πάντα. Ο κόσμος δεν έχει αρτιμέλεια. Αισθάνεται ανάπηρος, και θέλει δεκανίκια για να αντικρύζει τον ουρανό δίχως φόβο. Πρέπει να γίνει αρτιμελής. Να δυναμώσει την ψυχή και την καρδιά του. Τίποτ’ άλλο.
Κείμενο Εμμανουήλ
Συνέντευξη Νίκος Ορφανός
Φωτογραφικό υλικό Το Τάβλι Νίκος Ορφανός - Κωνσταντίνος Κάππας
( κάνε την χάρη στον εαυτό σου και δες το, εξαιρετική δουλειά από όλη την ομάδα )