Το υπέροχο σε αυτό το μαγαζί, αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον και το τοποθέτησε σε μια μικρή θεσούλα στην καρδιά μου, εκτός από τα προφανή -φαγητό και ποτό- είναι το γεγονός ότι συνδυάζει με γλυκό τρόπο το παλιό με το νέο. Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι σε ένα τραπέζι μπορεί να δεις παππούδες να πίνουν τον ελληνικό τους ή τη μπύρα τους -ανάλογα την ώρα- και να παίζουν το χαρτάκι τους ήσυχα και ακριβώς δίπλα να κάθεται μια παρέα νέων 10 ατόμων να πίνουν, να τρώνε, να τραγουδάνε με κιθάρα ή χωρίς και κανένας να μην παραπονιέται για τίποτα. Σε όλο αυτό βοηθάει και η διακόσμηση. Ο χώρος έχει γωνιές γεμάτες με αντικείμενα παλιού τύπου- τηλέφωνα παλιάς εποχής, γραμμόφωνο- και μουσικά όργανα κρεμασμένα στους τοίχους που αν ξέρεις να τα χρησιμοποιείς μπορείς άνετα να στήσεις ένα μικρό γλέντι. Το χειμώνα μια ξυλόσομπα ζεσταίνει το χώρο ο οποίος είναι κατάλληλος ούτε πολύ μεγάλος, ούτε πολύ μικρός. Είναι συνδυασμός τριών εποχών. Παρελθόν, παρών και μέλλον συνδυάζονται φανταστικά δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που όποιος δεν την έχει απολαύσει του τη συνιστώ ανεπιφύλακτα. Είμαι χρόνια θαμώνας και αν και έχω να πάω αρκετό καιρό ομολογώ ότι είναι ένα από τα αγαπημένα μου μαγαζιά στη Θεσσαλονίκη. Εύχομαι καλή διασκέδαση σε όσους έστω και λίγο επηρεάστηκαν από τον ενθουσιασμό και την αγάπη μου γι' αυτό το μέρος. Η φτώχεια και η ζωή θέλουν καλοπέραση και αυτός είναι ένας τρόπος να το πετύχουμε!


Κείμενο Άλφα-πι