Για τη μάνα τα πράγματα έχουν ως εξής: Δεν τη νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδιά του κόσμου, μόνο το δικό της… όταν τα υπόλοιπα κάνουν κάτι όχι και τόσο καλό, γιατί αλλιώς συναντάμε διαλόγους του τύπου -« Ο γιος της κυρίας Κατίνας το κρεβάτι του το στρώνει κάθε μέρα όταν ξυπνάει.
« Ναι, αλλά ο γιος της κυρίας Κατίνας δε δίνει πανελλήνιες και δεν τρέχει από το πρωί ως το βράδυ στα φροντιστήρια, γιατί να μη στρώνει το κρεβάτι του αφού όλη μέρα κάθεται» η απάντησή σου, η οποία ακολουθείται από την ανταπάντηση δυναμίτη « δε με ενδιαφέρει τι κάνουν τα άλλα παιδιά, εμένα το δικό μου με νοιάζει». Εκεί κάπου μένεις άναυδος. Προσοχή! Όχι γιατί δεν έχεις τι να απαντήσεις, ή γιατί έχει δίκιο. Απλά δεν αξίζει τον κόπο. Η μόνη αντίδραση που αρμόζει στην περίπτωση, είναι να σηκώσεις τα χέρια ψηλά, όπως η επιστήμη και να πάρεις το ύφος « Τι ακούω ο άνθρωπος!»
Η μάνα θέλει με το δικό της τρόπο να έχεις την υγεία σου. Βγαίνεις με τα συνηθισμένα σου ρούχα και παίρνεις ένα μπουφανάκι στο χέρι, μπας και βγάλει κρύο ρε παιδί μου, Μάη μήνα. Ακολουθεί σήριαλ: « Το μπουφάν τι το κρατάς στο χέρι, αυτή είναι η δουλειά του; Στο αγόρασα να το φοράς, όχι να το πας βόλτες να πάρει τον αέρα του». Απαντάς νομίζοντας ότι απευθύνεσαι σε νορμάλ συνομιλητή « Μα δεν κάνει κρύο, άμα κρυώσω θα το βάλω, γι’ αυτό το παίρνω στο χέρι». Και ακολουθεί το παραλήρημα που δε σταματάει ακόμα κι όταν έχεις ήδη απομακρυνθεί. « Τι να σου πω παιδάκι μου, ότι θέλεις κάνε, αλλά αν ακούσω ένα γκουχ το βράδυ στην ταράτσα θα σε βάλω να κοιμηθείς…». Φεύγεις εκνευρισμένος και σίγουρα απορημένος. Το γκουχ τι σημαίνει; Οι πιο έμπειροι θα σου πουν το νόημα της παραπάνω πρότασης. Σημαίνει, μην τολμήσεις και βήξεις, σε περίπτωση που αναρωτιέσαι ακόμα. Γυρνάς το βράδυ σπίτι και φοβάσαι να καταπιείς, μην πάει σε λάθος τρύπα και βήξεις. Όχι γιατί θα σε βάλει στην ταράτσα, αυτό δεν το βαστάει η καρδούλα της μάνας, μόνο και μόνο για να μην ακούσεις τη φράση που σου τινάζει τα νεύρα στον αέρα. Τη φράση που και 60 χρονών να γίνεις, δεν τη γλιτώνεις, θα την ακούσεις. «Όταν στα έλεγα εγώ…» Τρέλα!
Η μάνα δικαιούται να φωνάζει, εσύ όχι. Μπορεί να σου πει ότι θυμηθεί, ουρλιάζοντας, αλλά αν της πεις εσύ τίποτα « δε σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου, νευρόσπαστο, πάντα έτσι ήσουν, από μικρό» Και μένεις στήλη άλατος. « Θα με χαζέψει; Τα νεύρα μόνα τους προέκυψαν; Αυτή δε φωνάζει τόση ώρα; Μην πω τόσα χρόνια; Δηλαδή εκεί που καθόμουνα καλά άρχισα να φωνάζω;» Τι κάνεις; Ότι είπαμε. Τα χέρια ψηλά!
Είναι άπειρα τα στάνταρ της μάνας. Μερικά γίνονται ανατριχιαστικά. « Μη μου πας κόντρα, εγώ σε γέννησα, εγώ θα σε θάψω» Εντάξει, ξεφύγαμε. Φεύγεις πανικόβλητος. Αφού της πέρασε από το μυαλό να το πει τελείωσε… μπορεί και να το κάνει. Έφυγες! Δε ρισκάρεις.
Και το χειρότερο όλων: « Κάνε ότι θες ( και καλά), στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό». Μάλιστα! Ξέρεις τι σημαίνει αυτό ε; Είναι η επένδυση της μάνας οι οποία θα αποφέρει στο μέλλον ένα « στα έλεγα εγώ» Ακριβώς αυτό είναι!
Και ότι και να γίνει, όπως και να ‘χει εσύ δεν καταλαβαίνεις, γιατί δεν είσαι μάνα ή δεν θα γίνεις ποτέ. Μάλλον έχουν δίκιο. Αν κάνετε ένα πρόχειρο αλλά σοβαρό γκάλοπ στις γυναίκες διαφόρων ηλικιών, που έχουν παιδιά το συμπέρασμα θα είναι ότι: Όταν γίνεσαι μάνα, μαζί με το παιδί έρχονται και εντελώς νέα συναισθήματα. Δε γεννάς μόνο ένα παιδί. Γεννάς και νέα συναισθήματα.. Πράγματα που δεν έχεις νιώσει ποτέ, ούτε για σένα, και που ξαφνικά σε πλημμυρίζουν. Τέσσερα παιδιά κάνεις; Τέσσερα διαφορετικά συναισθήματα γεννάς μαζί με τα επακόλουθα. Είναι που το κουβαλάνε μαζί τους εννιά ολόκληρους μήνες, και είναι κάτι δικό τους, είναι που μόχθησαν όχι μόνο να σε γεννήσουν αλλά και να σε μεγαλώσουν, είναι που αναλαμβάνουν ευθύνες αν όχι αιώνιες, σίγουρα πολύχρονες; Είναι όλα αυτά μαζί και άλλα τόσα παραπάνω; Ότι και να είναι, η μάνα ανήκει σε ένα άλλο είδος ανθρώπου, κάνει μια κατηγορία μόνη της. Σκέφτεται και αισθάνεται διαφορετικά από το υπόλοιπο βασίλειο. Και μόνο οι μανάδες μεταξύ τους καταλαβαίνονται.
Αν έχετε φίλες που έχουν παιδιά κι εσείς δεν έχετε αυτή θα είναι η μεγαλύτερη διαφορά σας. Εκείνες ξέρουν, εσείς όχι. Πράγμα που ισχύει, οπότε τους δίνεται το δίκιο τους και απλά ακούτε. Τι να πείτε; Αφού όντως όλα αυτά δεν ανήκουν στο γνωστικό σας πεδίο. Εσείς… μόνο όταν γίνεται μανάδες θα καταλάβετε…….
Κείμενο Άλφα-πι
