Στην εκδήλωση αυτή πολλοί πολιτικοί αρχηγοί μίλησαν για το φασισμό του χθες και του σήμερα και για τους ανθρώπους της Αντίστασης που πολέμησαν τους Ναζί. Ανάμεσα σε αυτές τις ομιλίες ήταν και μια κυρία η οποία βρισκόταν στην Αντίσταση και μίλησε για το νέο-φασισμό, την Χρυσή Αυγή και το μεγάλο σοκ που υπέστη με την έξαρση της ρατσιστικής βίας στην Ελλάδα.
Κανένας από όσους μίλησαν είτε πολιτικοί αρχηγοί είτε άνθρωποι της Αντίστασης δεν ανέφερε για εχθρό του κανέναν Ιταλό και κανέναν Γερμανό. Όλοι μιλούσαν για τον κοινό εχθρό, τον Φασισμό. Σε αντίθεση βέβαια με την Ελλάδα στην οποία όπως θυμόμαστε όλοι ο εχθρός πάντα ήταν κάποιος Γερμανός, κάποιος Ιταλός ή κάποιος Τούρκος.
Σκοπός αυτών των εθνικών εορτών δεν είναι να μάθουμε ιστορία αλλά να τονώσουμε το εθνικό μας συναίσθημα. Αν, λοιπόν, θυμηθούμε την ιστορία του Β Παγκοσμίου πολέμου θα έπρεπε να διδαχθούμε πόσο επικίνδυνο είναι αυτό. Η απελπισία και η οικονομική κρίση της τότε εποχής οδήγησε στην έξαρση του εθνικισμού και στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Η απελπισία και η οικονομική κρίση της τάρα εποχής που θα οδηγήσει;
Και τότε σκέφτηκα το μεγάλο ΟΧΙ και θυμήθηκα εκείνο το ανέκδοτο που μου είπε μια φίλη πρόσφατα:
«Τι κάνουμε όταν ένας φασίστας λέει ΟΧΙ σε έναν ‘άλλο φασίστα; Παρέλαση.»
Γιορτάζουμε το ΟΧΙ ενός φασίστα δικτάτορα σε έναν άλλον φασίστα δικτάτορα αντί να γιορτάζουμε την ουσία του πράγματος. Δηλαδή; Την απελευθέρωση από τον φασισμό.
Και φτάσαμε στο σήμερα. Ενώ όλη η Ευρώπη μιλάει για φασισμό , ρατσισμό και την καταπολέμηση τους εμείς συζητάμε ακόμα για ‘πολίτες που λόγω της κατάστασης πήραν τον νόμο στα χέρια τους.’
Σε ένα περιβάλλον που η ιδεολογία καταπατάται και διδάσκεται ο εθνικισμός, σε ένα περιβάλλον που αντί να γιορτάζουμε τον αγώνα των λαών ενάντια στο φασισμό τιμάμε έναν δικτάτορα δεν είναι λογικό να αναρωτηθούμε:
ΜΗΠΩΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ;
Κείμενο pepeneli.
