Πριν
από τρείς περίπου ημέρες γυρίσαμε από
τις διακοπές με την παρέα μου. Την επόμενη
μέρα βγήκαμε έξω για καφέ και όλοι
συζητούσαμε ότι το ταξίδι της επιστροφής
μας φάνηκε λιγότερη ώρα από ότι το ταξίδι
του πηγαιμού. Όταν υπολογίσαμε τις ώρες
διαπιστώσαμε πως όση ώρα κάναμε να πάμε
τόση ώρα κάναμε και να γυρίσουμε. Ούτε
πιο πολύ ούτε πιο λίγο. Αυτό ήταν η αφορμή
για μια μεγάλη κουβέντα γιατί διαπιστώσαμε
ότι κάθε φορά που γυρνούσαμε από κάποιο
ταξίδι συζητούσαμε το ίδιο πράγμα.
Σκεφτήκαμε
τότε, ότι το ταξίδι της επιστροφής μπορεί
να φαίνεται μικρότερο επειδή την διαδρομή
την κάναμε ήδη μια φορά και πάνω κάτω
γνωρίζαμε τη διαδρομή και τα τοπία ήταν
πιο οικεία. Αυτό βέβαια είναι λίγο
δύσκολο να ισχύει γιατί, εντάξει, με το
αυτοκίνητο ίσως να είναι κατανοητό αλλά
με το αεροπλάνο τι βλέπεις ίδιο αλήθεια;
Οπότε μάλλον η διαδρομή δεν παίζει και
τόσο σημαντικό ρόλο.
Συνεχίζοντας
την συζήτηση καταλήξαμε ότι δυο πράγματα
μπορεί να ισχύουν με το δικό μας πάντα
μυαλό. Ο λόγος που το ταξίδι της επιστροφής
μας φαίνεται συνήθως μικρότερο είναι
επειδή δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε.
Φαντάζομαι
ότι σε όλους μας έχει τύχει να αδημονούμε
για κάτι και ο χρόνος να μην περνάει με
τίποτα. Τα δευτερόλεπτα να περνάνε τόσο
αργά που να νομίζεις πως αν κοιτάξεις
στον καθρέπτη θα μοιάζεις ογδόντα
χρονών, με άσπρα μαλλιά και ρυτίδες και
ας έχουν περάσει μόνο δέκα δευτερόλεπτα.
Είναι
επειδή κάτι περιμένεις…. Έχεις βάλει
ένα στόχο στο κεφάλι σου και το μυαλό
σου είναι εκεί. Ενώ στον γυρισμό ακριβώς
επειδή δεν θέλεις και τόσο να γυρίσεις
αποσπάται η προσοχή σου πιο εύκολα και
το μυαλό σου δεν είναι κολλημένο εκεί.
Για
όποιον λόγο όμως και αν το ταξίδι της
επιστροφής μας φαίνεται μικρότερο
σημασία έχει ότι πάντα θα ευχόμαστε ι
διακοπές να κρατούσαν λίγο παραπάνω.
pepeneli
