Τα
τελευταία χρόνια οι συζητήσεις περί
ξενοφοβίας και ρατσισμού έχουν αρχίσει
να γίνονται περισσότερες. Ξαφνικά εκεί
που θεωρούσαμε τους Έλληνες ως φιλόξενο
και ανοιχτόμυαλο λαό φτάσαμε σε σημείο
να φοβόμαστε ακόμα και την σκιά μας.
Φυσικά μέχρι πριν την οικονομική κρίση
δεν είχαμε καταλάβει τα προβλήματα που
δημιουργεί η μετανάστευση. Αφού, λοιπόν,
ήρθε η οικονομική κρίση ψάχναμε όλοι
να βρούμε εξιλαστήρια θύματα. Η ξενοφοβία
αυξήθηκε, όλο και περισσότερες απόψεις
άρχισαν να καταγράφονται σε διάφορα
blogs
στο internet.
Φυσικά αυτό που με τρομάζει περισσότερο
είναι το γεγονός ότι τέτοιες απόψεις
άρχισαν να καλλιεργούνται και να
επικροτούνται μέσα στο Κοινοβούλιο.
Όπως
στη γιορτή της 25ης
Μαρτίου στην οποία εκπρόσωποι του
Κοινοβουλίου υποστήριξαν ρατσιστικά
συνθήματα λέγοντας πως αυτά αποτελούσαν
«τη σημαία του έθνους». Εγώ δεν θυμάμαι
ποτέ συνθήματα όπως ‘τους λένε Σκοπιανούς,
τους λένε Αλβανούς τα ρούχα μου θα ράψω
με δέρμα από αυτούς’ να αποτελούν τη
σημαία του έθνους μας.
Για
να μπορέσουμε όμως, να καταπολεμήσουμε
τον ρατσισμό πρέπει πρώτα να καταλάβουμε
τι ακριβώς είναι και από πού προέρχεται.
Ο
ρατσισμός βασίζεται στην προκατάληψη
ότι οι διαφορές στον ανθρώπινο χαρακτήρα
ή στις ικανότητες οφείλονται στη φυλή.
Πρόκειται για μια κοινωνική ή και ακόμα
πολιτική πρακτική διακρίσεων, που
βασίζεται στο δόγμα της ανωτερότητας
μιας φυλής, εθνικής ή κοινωνικής ομάδας
και στην καλλιεργημένη αντίληψη των
μελών της ότι οφείλουν να περιφρουρούν
την αμιγή σύσταση, την καθαρότητα της
ομάδας τους, καθώς και τον κυριαρχικό
τους ρόλο έναντι των υπολοίπων φυλετικών,
κοινωνικών και άλλων ομάδων. (Λεξικό
Νέας Ελληνικής, Γ. Μπαμπινιώτης)
Πιο
απλά όσοι είναι ρατσιστές χωρίζουν τους
ανθρώπους σε ανώτερους και κατώτερους
σύμφωνα με την φυλή στην οποία ανήκουν.
Ο
ρατσισμός έχει πολλά πρόσωπα. Εκτός από
τον φυλετικό ρατσισμό, υπάρχει ο
κοινωνικός ρατσισμός, ο θρησκευτικός,
ο εθνικός και ο θεσμικός ρατσισμός. Σε
οποιοδήποτε από αυτά τα είδη θεωρούμε
μια ομάδα κατώτερη από μια άλλη είτε
λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων είτε
λόγω εθνικής ανωτερότητας είτε επειδή
εγώ πήγα σε δημόσιο σχολείο και ο άλλος
σε ιδιωτικό.
Καλό
θα ήταν βέβαια να αναρωτηθούμε ποιες
είναι οι αιτίες που κάποιος μπορεί να
θεωρηθεί ανώτερος από κάποιον άλλον.
Τα αίτια του ρατσισμού δηλαδή.
Το
κυριότερο από τα αίτια είναι το χαμηλό
μορφωτικό επίπεδο το οποίο περιορίζει
τους ορίζοντες των ανθρώπων, καταστέλλει
την σκέψη τους με αποτέλεσμα να
υιοθετούνται ευκολότερα στερεότυπα
και να χειραγωγούνται ακόμα πιο εύκολα
από ομάδες που θεωρούνται ανώτερες από
τις άλλες. Η έλλειψη, λοιπόν, μόρφωσης
σε συνδυασμό με την πνευματική φτώχεια
και την έλλειψη διδαχής του ανθρωπισμού,
της δικαιοσύνης και της ισότητας
αναπτύσσουν εύκολα ρατσιστικές
αντιλήψεις.
Φυσικά
δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τα
οικονομικά συμφέροντα σαν αιτία του
ρατσισμού. Ζωντανό παράδειγμα είναι ο
φυλετικός ρατσισμός κατά των μαύρων
για να δικαιολογήσει την εκμετάλλευσή
τους. Για να μιλήσουμε όμως με τα σημερινά
δεδομένα, οι μετανάστες είναι αυτοί που
κατηγορούνται για την ανεργία και την
έξαρση βίας σε μια χώρα. Δεν φταίνε οι
μετανάστες, φταίει η ανικανότητα της
πολιτικής ηγεσίας να δώσει λύσεις.
Τέλος,
η ιστορία. Οι εμπειρίες που στηρίζονται
σε διαμάχες αιώνων μεταξύ των λαών. Για
παράδειγμα τα 400 χρόνια σκλαβιάς από
τους Τούρκους. ΕΛΕΟΣ. Έχουν περάσει
αιώνες και αντί να συζητάμε για το
γεγονός ότι και τώρα σκλαβωμένοι είμαστε
μιλάμε για τους Τούρκους, τι έγινε τότε
και πως οι Τούρκοι μόνο εχθροί μας είναι.
Το
αποτέλεσμα του ρατσισμού είναι να
προσβάλλει ανεπανόρθωτα την κοινωνία.
Άνθρωποι εκμεταλλεύονται και
περιθωριοποιούνται. Τα ανθρώπινα
δικαιώματα παύουν να υπάρχουν. Σε τέτοιες
καταστάσεις ευνοείται ο πόλεμος, η βία
και η ξενοφοβία.
Ο
ρατσισμός, ο φανατισμός και οι έντονες
διακρίσεις οδηγούν σε διχασμό και
αναταραχές. Φτάνουμε, λοιπόν, όσα
προβλήματα απασχολούν την κοινωνία
όπως φτώχεια, ανεργία, ανισότητα,
καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων να
τις μεταθέτουμε από τους ισχυρούς αυτού
του κόσμου στους ανίσχυρους, στους
οικονομικά και κοινωνικά περιθωριοποιημένους.
Σκεφτείτε
πόσες φορές άνθρωποι που δέχτηκαν τον
ρατσισμό, χρησιμοποιήθηκαν για να
αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη για
να μην ασχοληθεί με πιο ουσιώδη κοινωνικά
προβλήματα.
Μην
ξεχνάμε όμως ότι στην εποχή που ζούμε
πολλοί μεταναστεύουν για καλύτερες
συνθήκες ζωής και θεωρώ πως κανένας από
αυτούς δεν θα ήθελε να αντιμετωπιστεί
σαν κατώτερος. Το πρόβλημα μας αφορά
όλους.
Εδώ,
λοιπόν, θα αναφέρω κάποια λόγια του
Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ από το 1963 ο οποίος
έλεγε: «Έχω ένα όνειρο, ότι κάποια μέρα
τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζήσουν
σε μια χώρα όπου δεν θα κρίνονται από
την απόχρωση του δέρματός τους, αλλά
από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους…
Εκείνο για το οποίο η δικιά μας γενιά
θα μετανιώσει πικρά δεν θα είναι η
σκληρότητα και οι αδικίες των κακών
ανθρώπων όσο η απαράδεκτη σιωπή των
καλών».
Ρατσισμός
μπορεί να εκδηλωθεί οπουδήποτε. Από την
οικογένεια, το σχολείο, τη γειτονιά
μέχρι τον χώρο εργασίας. Πρέπει να
είμαστε σε θέση να τον αναγνωρίσουμε
και να τον κατανοήσουμε. Για να γίνει
αυτό θα πρέπει πρώτα από όλα να έχουμε
τις γνώσεις. Μόνο με την παιδεία και την
γνώση θα μπορέσουμε να επιχειρηματολογήσουμε
όχι μόνο πως οι ρατσιστικές αντιλήψεις
είναι επιστημονικά αβάσιμες αλλά και
πως η ισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους
είναι αδιαμφισβήτητη.
Ήρθε
ο καιρός να κατανοήσουμε την ιδιαιτερότητα
κάθε λαού και να δράσουμε ώστε να
συμβάλλουμε στην εξάλειψη των ρατσιστικών
αντιλήψεων γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουμε
δικαιώματα και όλοι είμαστε ίσοι .
¨ΤΟΝ
ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΒΑΘΕΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ, ΔΕΝ ΘΑ
ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ, ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ¨
pepeneli
